Borrokan jarraitzen dugu zure lan-segurtasunaren eta bateratzeko eskubidearen alde

Aspaldikoa da uztailaren 9ko Gobernu Kontseilua, sindikatuen kritika gorabehera, “Curso 2020-2021: Orientaciones para la enseñanza y el aprendizaje” dokumentua onartu zuena. CCOOk aspalditik ohartarazi zuen "negoziazio-mahaietan" plan hori baikorregia zela eta pandemiatik itxuraz irteteko egoera batean diseinatzen ari zirela. Argi utzi genuen B plan bat behar zela, gauzak okertzen baziren ere, eta zoritxarrez hala izan da. Eta UPV/EHU B planik gabe!

 

Bizi ditugun zirkunstantziak gorabehera, UPV/EHUk "A planari" eusten jarraitzen du, kaparra baten moduan. Horren erakusgarri da aurrez aurreko unibertsitatearen irudia kosta ahala kosta mantentzeko ahalegina. Eta hori guztia absurdora iritsita ere, tutoretzak eta online eskolak bulegoetatik ematen direla egiaztatuz, beste komunikatu batean salatu genuen bezala. Bada, norbaitek uste bazuen Gaur eremuan "BBC helbidea" sartu zenean zerbait aldatu zela, oker zegoen. Denak berdin jarraitzen du, hala baieztatu digu berariaz irakasle eta ikertzaileen errektoreordetzak.

 

 CCOOk urriaren 22ko azken plangintza-batzordean berriro eskatu du obsesio presentzialista horretaz hausnartzeko eta plan horretan ezarri ziren irakaskuntza presentzialaren ehunekoak malgutzeko, jada ez baitigute balio.

 

Hori gutxi balitz bezala, aerosol bidezko birusaren transmisioari buruzko ebidentzia zientifiko izugarri batek zalantzan jartzen du 1,5 metroko segurtasun-distantzia, eta horren arabera konfiguratu dira, kasurik onenean, irakaskuntza-gelak eta lan-eremuak. Orain, aireztapena da segurtasun-neurri nagusia, eta zaila edo, are gehiago, ezinezkoa da kasu askotan betetzea, are gehiago, estazioaren berezko baldintza meteorologikoak kontuan hartuta. Horri gehitzen badiogu sintomarik gabekoen zeregina eta birusaren transmisio-potentziala, gure irakasleak arriskuan jartzeko hazkuntza-salda ezin hobea egiten ari gara. Hala eta guztiz ere, UPV/EHUk presentzialtasunean (edo telepresentzialtasuna, bere grazia duen terminoa) tematuta jarraitzen du, baina orain zentzuduna online irakaskuntzari lehentasuna ematea da, posiblea bada behintzat. Ez al litzateke hobe unibertsitatea egokitzen joatea, gainera datozkigun zirkunstantzia aurreikusgarrietara baino?

Ez dugu ahaztu behar irakasle eta ikertzaileen batez besteko adina oso altua dela eta, hain zuzen ere, adina dela pertsona bat "arriskuko" gisa definitzeko irizpideetako bat. Eta orain, gainera, zalantzan jartzen ari da unibertsitateko irakasleen arrisku-maila, baita maila judizialean ere, Ourenseko Lan Arloko Epaitegiak Vigoko Unibertsitatearen aurka emandako epaiak dioen bezala, 1. arriskutik 2. arriskura bitarteko 65 urtetik gorako unibertsitate-irakasle bat birkalifikatzeari dagokionez, eta unibertsitateari irakaskuntza ez-presentziala ahalbidetzeko zigorra ezartzen zaio. Baina, edonola ere, epaiak alde batera utzita: zergatik dago arrisku hori, dagoeneko funtzionatzen dutela frogatu duten bitarteko telematikoak egonda? Ez dugu eskatzen irakaskuntza guztia telematikoa izatea, baina bai irakaskuntza presentziala ahalik eta txikiena izatea, inguruabarrak kontuan hartuta.

Bestalde, eta behin eta berriz egin ditugun aldarrikapenetako bati dagokionez, "Zaurgarritasun-kasuetan zuhurtasun-printzipioa aplikatzeari" dagokionez, honako hauek argitu dizkiguzue: pertsona batek kobidaren aurrean kaltebera izateko eskatzen duenean, eta sailari familia-medikuaren txosten bat aurkezten badio, ez du bere lanpostura joan beharrik zerbitzu medikoaren ebazpena jaso arte.

 

Gainera, osasunaz gain, kontziliazio-arazo larria dugu adingabeak, adinekoak, mendekotasuna duten pertsonak, immunogutxitze-arazoak dituzten gaixoak eta abar zaintzen ari diren pertsona askorentzat, ohikoa baino askoz ere konplikatuagoak diren eta beren egoerari prozedurarik edo laguntza argirik ematen ez dioten egoeretan. Atzo, urriak 22, egindako negoziazio-batzordean, CCOOk salatu du administrazioak aurkeztutako ezohiko neurriak ez direla nahikoak Covidetik eratorritako balizko egoerei aurre egiteko, hala nola adingabeen, adinekoen eta mendekoen konfinamenduak, zentroen itxierak, etab. UPV/EHUk aurkeztutako proposamena aurrerapauso bat da, baina hutsune batzuk ditu. Azken dokumentua onartzeke geratu da, sindikatu batzuek proposatu ditugun proposamenak onartzen diren ala ez ikusteko.

 

 

CCOOk, beste gauza askoren artean, honako hau eskatu du:

• Ez da nahitaezkoa pertsona konfinatuarekin eta/edo berrogeialdian dagoen pertsonarekin bizitzea: bizi ez garen adinekoak edo mendekoak zaintzeko beharra izan dezakegu, eta, egungo egoeran, zaila izan daiteke zaintzaileak aurkitzea.
• Neurri horiek hartu ahal izateko bikoteak aurrez aurre lan egiteko eskakizun ulertezina kentzea. Kontziliaziorako eskubidea indibiduala da, eta ez du inola ere bikotearen lan-egoerari lotuta egon behar.
• Zaindu behar dugun pertsonak mendekotasun-maila aitortua izatea beharrezkoa ez izatea. Gerta daiteke mendekotasun hori lortzeko izapidean egotea, edo istripu baten ondorioz sortutako aldi baterako mendekotasuna izatea, tratamendu onkologikoa, etab.

Aparteko neurri horiez gain, eskatu dugu berehala berrekiteko, agintaldia amaitu baino lehen, adiskidetze-neurri batzuen negoziazioa, ia bi urtez itxaroten egon garena eta, arrazoi bategatik edo besteagatik, administrazioa modu ulergaitzean atzeratzen ari dena. Eta are gehiago, kasu batzuetan, indarrean dagoen araudia urratuz.


Irakasle eta ikertzaileek argi eta garbi erakutsi dute borondatea eta gaitasuna dutela beren lana aurrera ateratzeko, guztiz baldintza txarretan eta bat-batean. Hala ere, UPV/EHU ez da jokatzen ari Bikaina dela dioen unibertsitate bati suposatzen zaion moduan. Enpatia falta zaio, konfiantza falta zaio bere langileengan, ez da nahikoa egiten ari.



Gerria eskatzen dugu egoera berrira egokitzeko, malgutasuna eta konfiantza gehiago!

 

 

Louren aldaketak ez du ezer konpontzen

LOUren aldaketak ez du unibertsitate publikoek dituzten arazoetako bat bera ere konpontzen

Atzo, 2020ko urriaren 7an, Unibertsitateetako idazkari nagusiarekin izandako bileraren ondoren, sindikatu nagusiek, CCOO, UGT eta CSIFek, adierazi dute ez daudela ados Unibertsitateen Lege Organikoa erreformatzeko Lege Aurreproiektuaren azken dokumentuarekin.

Sakatu hemen komunikatua deskargatzeko

Absurdora eramandako Presentzialtasuna

Duela egun gutxi, irakasle eta ikertzaileak aurrez aurreko jardueran sartzeari buruzko zirkularra bidali zuen irakasle eta ikertzaileen errektoreordeak. Zirkular horretan, honako hau gogorarazten zaigu:

"el PDI debe acudir, con carácter general, a su centro de trabajo y prestar sus servicios desde el mismo, con independencia de que el alumnado reciba las clases y/o tutorías de forma presencial o telemática, en función de que puedan garantizarse las medidas requeridas por las autoridades sanitarias. Aclarar que, de acuerdo con el artículo 9.4 del RD 898/1985, las tutorías tienen el mismo carácter de obligación docente que la impartición de clases, y no existe razón para entender que no deban tener carácter presencial para el profesorado”.

 

Errektoretza honi ez bazaio nahikoa arrazoi iruditzen bizi dugun osasun-krisia, gaizki goaz. Nahikoa izan beharko lukete garraiobideetan, zentroan bertan, bulegoan, korridoreetan, komunetan eta abarretan ikusgai jartzeak. Gainera, aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko azken ikerketek gogoeta eragin beharko liokete errektoreordetzari, eta aitortu beharko lukete arrazoi logiko eta zientifikoak daudela irakaskuntza telematikoa ematen denean presentzialtasunik eza justifikatzeko. Zer gertatzen da? Zentzuzkoa eta justifikatua dirudi ikasleak etxera bidaliz babestea eta, hala ere, ez dago arazorik langileak beharrik gabe arriskuan jartzeko.

 

Gainera, paragrafo horrek urratu egiten du horri buruz “Recomendaciones del Ministerio de Universidades a la Comunidad Universitaria para adaptar el curso universitario a una presencialidad adaptada” eta higiene-neurriak eranskinaren 7. puntuan (5. orrialdea), Osasun Ministerioak eta Unibertsitate Ministerioak sinatutakoan, 2020ko abuztuaren 31n eguneratutako “Medidas de prevención e higiene frente a Covid-19 para centros universitarios en el curso 2020-2021” izenekoan, adierazitakoa. Zehazki, honako hau adierazten da:

“Se fomentará la continuidad del teletrabajo para aquellas actividades que no requieran necesariamente de presencialidad de la persona trabajadora (tutorías, reuniones…)”.

Geure buruari galdetzen diogu zergatik ez den gomendio hori zirkularrera eraman. Hemen, komeni zaigunean, CRUEk eta Ministerioak emandakoari kasu egiten diogu, eta, komeni ez zaigunean, forrutik pasatzen gara.

Izan ere, irailaren 15eko azken irakasle eta ikertzaileen batzordean, CCOOk eztabaida sutsua izan zuen irakasle eta ikertzaileen errektoreordearekin gai horri buruz. Guk erabateko ulertezintasuna erakusten dugu irakasle eta ikertzaileak bere bulegoan egon behar duelako online eskola edo tutoretza bat emateko. Gure ustez, horrek ez du inolako zentzu praktikorik, eta, gainera, dagoeneko aipatu ditugun beharrezkoak ez diren hainbat arrisku dakartza. Hala ere, errektoreordeak irakasle eta ikertzaileen presentzia fisikoaren defentsa egin zuen, enplegatu publiko gisa dugun betebeharrari eta gure lanpostuan egoteko dugun betebeharrari dei eginez. Eta, kontrol hori egitea ezinezkoa denez, berriz ere nabarmendu da irakasle eta ikertzaileekiko konfiantza-falta ulertezina dela, irakasleek egoera berrira egokitzeko egin duten ahalegina kontuan hartuta. Gainera, eskura dauden tresnek aukera ematen dute, are gehiago, irakaskuntza-jarduerak monitorizatzeko, orain arte frogatu den bezala.

Badirudi arau zentzugabe horretatik salbuetsita geratzen direla COVID-19 kodearen langile kalteberak (eskatu, frogatu eta eskaera onartu arte itxaron behar dutenak) eta "indarrean dauden kontziliazio-neurriei heltzen dien irakasle eta ikertzaileak". Neurri horiek ez ditugu argi, ez baitzitzaigun gai zehatz horri erantzun nahi izan, behin eta berriz esan arren.

Guztiz zentzugabea da UPV/EHUk horri buruz duen jarrera, hainbat instantziatatik gehien azpimarratzen den gomendioa, hain zuzen ere, ahalik eta lan gehiena aurrez aurre ez egitea denean, baina are gehiago aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko informazio berriekin. Suposatzen dugu Bikaintasunaren Unibertsitate hau eta irakasle eta ikertzaileen errektoreordetza, bereziki, prest egongo dela onartzeko horrek bere langileentzat dakarren osasun-arriskua, bai eta horrek ekar ditzakeen ondorioak ere.

Badirudi harresi baten kontra talka egiten jarraitzen dugula, zeinak, arrazoimena eta ezagutza irudikatu beharrean, irrazionaltasuna eta konfiantza eza gailentzen dituen.