Transferentziako seiurtekoari buruzko informazioa

CCOO UPV/EHUk jakinarazten dizu: seiurteko transferentzia

 

CCOOk gutun bat bidali dio ANECAko zuzendariari. Mercedes Siles Molina andreak honako gogoeta hauek ahalik eta lasterren eztabaidatzeko eta kontuan hartzeko eskatu du:

• Lehenengo eta bigarren ebaluazio-txanden artean ebaluazio-irizpideak aldatu diren edo horien aplikazioa aldatu den jakin nahi dugu. Izan ere, lehen ebazpenetan ehuneko positiboa% 64,36koa zen, eta bigarrenetan, berriz,% 40,61era jaitsi da.

• Ebazpenen arrazoiak hobetzeko eskatzen dugu; izan ere, ebazpenek ez dute laguntzen IIPek arlo horretan dituzten hutsuneak ezagut ditzaten eta etorkizuneko eskaerak hobetu ditzaten. 

• Irizpide orokorren eta ebaluazio-adierazleen garapen, zehaztasun eta argitasun handiagoa eskatzen dugu, baita IIPri seiurtekoa eskatzeko eta merezimenduen justifikazioa doitzeko aukera ematen dioten adibide zehatzak ere. Adibidez, fakturazioa adierazle bat bada, erreferentziako zenbatekoak zehaztu. 

• Emaitzek genero-joera nabarmena islatzen dute: 2020ko apirilaren 15era arte ebaluatutako eskaeren artean, 8398 gizonenak izan dira (% 66,59) eta 4213 emakumeenak (% 33,41). Emaitzei erreparatuz gero, ebazpen positiboen 4099 gizonak izan dira (% 73,75) eta 1459 soilik emakumeak (% 26,25). Beraz, azterketa sakona egitea eskatzen dugu, alborapen hori lehenbailehen zuzendu ahal izateko. 

• ANECAren webgunean argi eta garbi adieraztea eskatzen dugu errekurtsoak egiteko prozedura eta aurkezpen-epeak, Alarma Egoera kontuan hartuta, ebaluazioa aurkakoa bada.

Puntu horiek jorratzeaz gain, uste dugu aspaldian aldarrikatu ditugun beste batzuk daudela, hala nola zenbait arlotako akreditazio-prozesuetako porrot-tasa altuak berrikustea,  ACADEMIA programaren akreditazio-irizpideak berrikustea, etab.


ANECAk ahalik eta lasterren bildu beharko luke langileen ordezkariekin, batez ere kontuan hartuta haren erabakiek eragin zuzena dutela unibertsitateetako irakasleen eta ikertzaileen lanbide-garapenean, karrera akademikoan eta lan-baldintzetan.   

Azkenik, UPV/EHUri eskatzen diogu ahalik eta lasterren izapidetu dezala, alde batetik, ebaluazio positiboa izan duten eskatzaileei egin beharreko ordainketa, eta, bestetik, ikerketaren seiurtekora transferitutako seiurtekoen baliokidetasuna ere izapidetu dezala ondorio akademikoetarako (irakaskuntza-kredituen aintzatespena Gaur atalean).

 

28a: laneko osasunaren eta segurtasunaren nazioarteko eguna

28a: laneko osasunaren eta segurtasunaren nazioarteko eguna

Apirilaren 28an bezala, CCOOk beste behin gogorarazi du lan-baldintzak laneko istripuen eta gaixotasunen sorburuan daudela, eta langileen osasunari eta segurtasunari eragiten dieten politikak aldatzeko proposamenak berretsi ditu. CCOOk ohartarazi du lan-prekarietateak hil egiten duela eta lan-baldintzak lan-istripuen gorakadaren atzean daudela. Bereziki, CCOOk gaixotasunak eragiten dituzten lan-baldintzei behar bezalako arreta ematea aldarrikatu du, batez ere "profesional" gisa erregistratuta ez daudelako.

COVID-19 pandemiak erakutsi du arriskuen prebentzioa suntsituta dagoela eta premiazkoa dela osasuna babestea. Horren erakusgarri da oinarrizko zerbitzuetan lan egiten duten pertsonek, batez ere osasun-arloko langileek, duten arrisku handia; izan ere, premia larrian eta babesteko behar diren baliabide materialik gabe lan egin behar izan dute, eta horrek heriotza eta gaixo ugari eragin ditu. Gauza bera esan daiteke gainerako sektoreetan lan egiten duten pertsona askok beren lanpostuetara segurtasunerako berme nahikorik gabe joan behar izan duten sektoreetan. Horrek agerian utzi du sektore politiko eta ekonomiko batzuek osasuna baino aberastasun eta botere gehiago izatea hobesten dutela, funtsezkoa ez den jarduerara itzultzea ahalbidetu dutelako gutxieneko segurtasun-neurriak bete gabe.

Hori dela eta, beharrezkoa da prebentzio-sistemari eragiten dioten inertzia ugari amaitzea, horietako batzuk duela 25 urte Laneko Arriskuen Prebentzioari buruzko Legea onartu zenetik. Politika publiko berrituak behar dira, langileen osasuna eta segurtasuna izan daitezen sistema osoaren benetako ardatza.


UPV/EHUri dagokionez: larritasunean konparagarria ez den arren, ez dira gutxietsi behar EHUko langile askok jasaten duten estres sakonaren ondorioz sor daitezkeen gaixotasun psikosozialak. Langile horiek dena ematen ari dira, baina benetako nekearen sintomak ikusten hasiak dira. Horregatik, inoiz baino gehiago, orain jarri behar dugu arreta osasunaren eta segurtasunaren garrantzian, baita lan-istripuetatik harago ere.


Bestalde, UPV/EHUko Prebentzio Zerbitzuko gure lankideak egiten ari diren ahalegina azpimarratu eta eskertu nahi dugu, zume gaixo horiekin lan eta ahalegin handia egiten ari baitira.


Amaitzeko, esan nahi dizuegu joan den ostiralean, gaueko azken orduan, CCOOk jarduera presentzialera itzultzeko planaren zirriborroari buruzko alegazioak eman zizkiola administrazioari, eskaini zitzaigun tarte txikiaren barruan. Espero dugu gure ekarpenak kontuan hartzea eta jasotzea.


Azpimarratu nahi genuke sindikatu honek konstruktiboa izan nahi duela eta gure borondatea ahal den guztian laguntzea dela, unibertsitate honetako langileen lantokietara itzultzeko baldintzak ahalik eta segurtasun handienarekin egin daitezen, bai fisikoki, bai psikologikoki eta juridikoki. Horregatik, gogor azpimarratzen dugu langileen legezko ordezkariek bertan egon behar dutela eta eginkizun aktiboa eta negoziatzailea izan behar dutela gure presentzia legitimoa den esparru guztietan.


Halaber, interes handiko estekak utziko dizkizuegu, Laneko Osasunaren eta Segurtasunaren Nazioarteko Egunari dagokionez:



CCOO-UGT taldearen estatu mailako komunikatua

Apirilaren 27ko Gaceta Sindikalerako esteka

Aldizkarirako esteka esperientziaren arabera

EZ ZAIGU GUSTATZEN JARDUERA PRESENTZIALERA ITZULTZEKO PLAN HAU

EZ ZAIGU GUSTATZEN JARDUERA PRESENTZIALERA ITZULTZEKO PLAN HAU

Antolatu zaitez, jarrai ezazu lanean nekatu arte eta har itzazu erantzukizunak, zuri ez dagokizun arren!!

Uste dugu komunikatu honen izenburuak "jarduera presentzialera itzultzeko planari" buruz administrazioak sindikatuei bidali dien zirriborroaren espiritua islatzen duela. Nabarmendu nahi dugu alarma-egoera hasi zenetik deitu zaigun lehen bilera eta bakarra dela. Gainera, dagoeneko aurreratu digute bilera informatiboa baino ez dela, eta ez dela negoziatzailea, zoritxarrez ohikoa den moduan.

 

 

 

Hasteko, plan honek gure lan-baldintzak aldatzen jarraitu nahi du, lanaldiak nabarmen aldatuz, zereginak eta erantzukizunak aldatuz (monografiak alde batera utzita) eta beste antolaketa-aldaketa batzuk eginez. Hori guztia, noski, sindikatuekin inolako negoziaziorik egin gabe; izan ere, dirudienez, aurkezpen soil bat egitearekin konformatu behar dugu. Administrazioari gogorarazten diogu UPV/EHUko langileen legezko ordezkariak garela eta ezin zaigula muzin egin. Are gutxiago, AZP eta irakasle eta ikertzaileak ahalegin handia egiten ari direnean COVID-19ren krisiak eragindako egoerara egokitzeko.

Bigarrenik, badirudi dokumentu hau Espainiako zenbait unibertsitatetan dabilen "esparru-dokumentu" baten egokitzapen desegokia dela. Ez dugu zorte handirik izan, begi-bistakoa baita atal oso batzuk motzak direla, eta, era berean, UPV/EHUko langileei buruzko adibiderik edo aipamenik ez dagoelako (AZP eta/edo IIP). Adibide nabarmena 7. orrialdean dugu, 5. puntuan. Laneko arriskuen ebaluazioa. Gure ustez, ahalegin txiki bat egin behar zen unibertsitateko langileak zirriborroan islatzeko.

Hirugarrenik, telelana lehentasunezko lanaldia izatea nahi da. Administrazioari gogorarazi nahi diogu sindikatuekin sinatutako akordio bat dagoela, AZPkoentzat lan egiteko modu hori arautzen duena, eta, gaur-gaurkoz, 30 pertsonak modalitate horren bidez lan egin ahal izatea baino ez duela aurreikusten. CCOOn urteak daramatzagu, astuntasunera arte, gaur egun bizitzak salbatzen ari den lan-modalitate hori bultzatzen. Baina EHUk beti oso begi txarrez ikusi du lanaldi-mota hori. Aitzakia teknikoak eta bestelako aitzakiak jarri izan ditu beti, eta sindikatuak ahotsik gabe utzi izan ditu telelan-eskaeren ebazpenean. Orain, ura lepoan duela, mundu guztiak telelana egitea nahi du, baliabiderik eman gabe, egun batetik bestera eta kosturik gabe. Administrazioari esaten diogu telelana arautzeko dagoen akordioa berriro negoziatu behar dela, eta ez Segurtasun eta Osasun Batzordearen bidez. Eta, jakina, akordio horrek irakasle eta ikertzaileak ere kontuan hartu beharko ditu, baina ez nahitaez AZPko baldintza berberetan. 

Laugarrenik, badirudi zirriborroa IIPei eta AZPkoei buruzkoa dela. Hala ere, dokumentuak berak maiz ahazten du hori. Sindikatu honi egokiagoa irudituko litzaioke "esparru-plan" bat egitea, neurri orokorrez edo partekatuez gain, IIPentzako eta AZPkoentzako neurri bereiziak jasoko dituena. Ez dezagun ahaztu UPV/EHUko kasuistika askotarikoa dela eta ez duela zentzurik mundu guztia zaku berean sartzeak. Plan horrek, gainera, lan-baldintzak aldatzeari dagozkion gaiak igorri behar dizkie negoziazio-mahaiei.

Bosgarrenik, aurreko puntuari jarraiki, zentro, zerbitzu, unitate eta sailen araberako "plan sektorialak" egiteko eskatu nahi da. Egitura horiek guztiek egutegiak egokitzea, ordutegiak antolatzea eta abar eskatzen da (ikus 9. puntua, 10. or.). Ildo horretan, geure buruari galdetzen diogu ez ote litzatekeen hobe izango, lehenik eta behin, UPV/EHUk plan horiek egiteko aipatutako unibertsitate-komunitateari jakinaraztea zer egoeratan dauden langileak, telelana hedatzearen ondorioz gertatzen ari diren gorabeherak eta egungo egutegi akademikoari eusteko obsesioa.

Era berean, komenigarria litzateke UPV/EHUk informatzea zein den datorren ikasturtearen hasierarako aurreikusitako egutegi akademikoa, hala badagokio, zeregin berri horiek horizonte argi eta zehatz batean egokitu ahal izateko eta, horrela, langileen ziurgabetasuna murrizteko. Are politagoa litzateke prentsaren bidez ez jakitea.

"Plan sektorialetara" itzulita, ez da ezer esaten plana egiteko prestakuntza, gida edo eskemaren bat eskainiko den, nola eta noiz, eta Arriskuen Prebentzioari buruzko Legea betez, arriskuen ebaluazio berri bat egingo den, beste bat agertu baita Ez da esaten nork gainbegiratuko dituen planak, ezta non utzi beharko diren ere. Era berean, ez dira aipatzen plan horiek egiten dituzten pertsonek beren gain hartuko dituzten erantzukizun erantsiak, ezta aparteko ahaleginaren konpentsazioari buruzko ezer ere, ezta zer berme juridikorekin hartuko dituzten ere. Zirriborro honen hitzez-hitzezkotasunari eta onartuko den esparruari erreparatuz gero, badirudi jende asko bihurtuko dela Laneko Arriskuen Prebentziorako teknikari trebe, eta, gainera, egun batetik bestera.


Seigarrenik, ez da berrogeialdiko neurririk ezartzen beste pertsona batzuek manipulatutako azterketak eta dokumentuak jaso eta zaintzeko. Adibidez, aurrez aurreko azterketen ebaluazioaz ari gara. Eta, jakina, azterketak zuzentzeko epeen aldaketaz ere ez da hitz egiten. Era berean, ez da beste eperik aipatzen, aurreikuspenen arabera, osasun-alarmak hasieran aurreikusitako egutegiari eragiten dion tentsioagatik.

Zazpigarrenik, langileek eta ikasleek higiene pertsonaleko zein neurri bete behar dituzten adierazten digute; ez digute esaten, adibidez, nork eta nola jokatu behar duen norbaitek neurri horietako batzuk argi eta garbi betetzen ez dituela antzematen dugunean.

Eta zortzigarrenik, xehetasunetan zehaztasun falta nabarmena dago, eta deabrua xehetasunetan dago!
Esaten denez, “deberá dotarse a todas las aulas que se vaya a utilizar de este gel desinfectante”. Nork emango du? Non gordeko da?

Beste adibide bat da paperontziek itxi eta estali daitekeen poltsa bat izan behar dutela zehatz-mehatz adierazten duenean. Burtsarako supermerkatura eta konpondutako arazora joango gara, baina estalkia bilatzeko? Administrazioak aurreikusi al du stock-a egongo dela unibertsitate osorako estalkidun kuboen kasuan? Kontsulta egin zaie ohiko hornitzaileei agindu hau paperean jarri aurretik? Oso txarra da kopiatzea eta itsastea sakonki irakurri gabe, prozesu osoan eta tartean dauden giza baliabideetan eta baliabide materialetan pentsatu gabe.

Beste adibide bat: “regular la eliminación de residuos de papeleras etc..” behar dela adierazten da. Ez da esaten nork egingo duen? Azpikontratatutako garbitzaileek? Duela gutxi greban egon ziren langile berberak, lan-baldintza diskriminatzaileak dituztelako? Halaber, higiene pertsonalerako behar diren baliabideei dagokienez (xaboia eta lehortzeko papera), zentro bakoitzeko arduradunek aldizkako egiaztapenak egingo dituztela esaten da. Zein dira arduradun horiek? Zein izango da maiztasun hori?

Laburbilduz, zirriborro hau ez da oso zehaztua eta inolako negoziaziorik gabe AZPren eta irakasle eta ikertzaileen ahalegina eta erantzukizuna areagotu nahi duen beste dokumentu bat. Horregatik, berriro eskatzen dugu lehenik eta behin langileei entzutea, zentro, sail eta administrazio-unitateetako arduradunei entzutea, eta sindikatuekin negoziatzea.

Sindikatu honen proposamenak eta oharrak administrazioak jasotzea espero dugu. Uste dugu oso une zailak direla kudeaketarako, eta muga-mugan lan egiten dela. Horregatik, zeregin eraikitzailea eta kolaboratzailea izan nahi dugu UPV/EHUn lan egiten duten pertsonen lan-bizitzari buruzko alderdi guztietan. 

Baina oso zaila egiten ari zaizkigu, eta hori izan da komunikatu hau bidali genizuen arrazoia zirriborroa hilaren 23an, osteguna, Osasun eta Segurtasun Batzordean aurkeztu aurretik: formatua ez zaigulako gustatzen, lan-baldintzak aldatzeko foroa negoziazio-mahaia delako, eta ez laneko osasun eta segurtasuneko mahaia, unibertsitateko langileen lan-baldintzak defendatu eta negoziatu ahal izan nahi ditugulako eta Horixe dagokiolako sindikatu bati.

LAGUNDU NAHI DUGULAKO!

Errektoretzako jaun-andreok: IIPek eta AZPkoek ezin dute gehiago! Karga berri oro ondo azaldu eta artikulatu behar da, inplikatuekin eztabaidatu eta alderdi sozialarekin negoziatu.

Gutun irekia CRUEri

Gutun irekia CRUEri

2020ko apirilaren 14a

 

Alarmako Estatua deklaratzen denean, hezkuntza-sistema, maila guztietan, gelditu beharrean, martxa behartuetara egokitzen hasten da, jarduera nabarmen areagotuz, egoera berrira. Baita unibertsitate publiko guztietako (AZP eta IIP) langileek ere, gauetik goizera beren errutina profesionalak aldatzen baitituzte, Gobernuaren leloari jarraituz, "Ikasle bakar batek ere ez dezan ikasturtea galdu". Unibertsitate publikoetako langileek bakarrik egiten dute ahalegina, gerora sortutakoa. Askotan, zailtasun materialak, pertsonalak eta kontziliaziokoak izaten dituzte, eta ahultasun- eta bakardade-sentsazioa izaten dute, banakako erabakiak hartu behar izaten baitituzte errektoretza-taldeek berehala erantzuten ez dietenean.


CC.OOk aitortu nahi du IIP eta AZP egiten ari diren ahalegin handia, data edo ordutegi mugarik gabe, ikasleek ikastaroa gal ez dezaten, baina errektoretza-taldeei jarraibide epelak baino zerbait gehiago eskatzen die, askotan edukirik gabekoak eta oso argigarriak ez direnak. Askotan, informazioa berandu iristen da, askotan ez du edukirik ematen eta gehien ematen duena errepikakorra da. Unibertsitate Publikoaren mantentze eta biziraupenean, langileek eta ikasleek bakarrik frogatzen dute egoerak eskatzen duen mailan daudela. CRUE buru duten errektoretza-taldeek, "Zero kostura" eta murrizketetara ohituta daudenek, ez dute ulertu egoerak irakaskuntzaren berrantolaketarako jarraibide laburrak edo irakaskuntza birtualeko plataformen zerrendak argitaratzea baino zerbait gehiago merezi duenik. Lidergo falta horren ondorioz, estresak jota daude unibertsitateetako langileak ez ezik, ikasleak ere, antsietatearekin eta kezka larriarekin bizi baitute egoera. Estres-sentsazio horri ere laguntzen dio muga-data zorrotzak ezartzeak, horizonte argirik gabe.


Gainerako herritarrei bezala, krisi honek harriduraz harrapatzen gaitu guztiok, baina Unibertsitate Publikoan denbora daramagu bizirauten ikasten. Gertaeren aldaketa triste horrek argitara ematen ditu unibertsitateetako irakasle eta ikertzaile eta administrazio eta zerbitzuetako langile guztien ahuleziak eta gehiegizko ahalegina. Alde batetik, pertsonalean egindako murrizketa drastikoek, barne-sustapeneko egitura zurrunak eta zerbitzuak modernizatzearen aldeko apustu argirik ez egiteak trabatze monumentala eragiten du AZPren lanean, prestakuntza digitalik gabeko langileekin eta jada telelana ez ezik urrutiko lana ere ahalbidetzen ez duten lanpostuetan. Bestalde, soldatak prekarioan, akreditazio desberdinak lortzeko presio gero eta indartsuagoa eta, batez ere, irakasle eta ikertzaileen lan-karga handitzea, horrek benetako saturazioa eragiten du irakasleen lanetan, eta horrek bere horretan jarraitu behar du sistema funtzionamenduan mantentzeko. Batzuek zein besteek gure aitorpena merezi dute, beren dedikazioan datza zerbitzu publikoaren benetako zentzua, eta beren profesionaltasunak gizartearen benetako zerbitzari bihurtzen ditu.

Krisi hau Goi Mailako Hezkuntza sistemaren hauskortasuna erakusten ari da, azken urteotan egindako murrizketetatik abiatuta eraikitako hauskortasuna, baina 2008ko finantza-krisiaren ondoren behin betiko kolpea jasotzen duena. CC.OOk Wert Legea eta 14/2012 Errege Lege Dekretua indargabetzeko eskatu dio Gobernuari, unibertsitateko plantillak berritzea galarazten duten arau "zorrotzak", hamartarrak eta gero eta zaharragoak. Unibertsitateko irakasleen ebaluazio- eta akreditazio-irizpideak berrikusteko ere eskatu diogu Jaurlaritzari; izan ere, irizpide horien eskakizunak askotan ezin dira lortu, ezin baita curriculum bat antolatu gauetik goizera aldatzen diren irizpideei jarraikiz, eta, bereziki, ezin dira ikerketa-emaitzak lortu I+G arloko finantzaketan murrizketa dramatikoak eginez, azken hamarkadan gertatu diren bezala.

CCOOn badakigu osasun-larrialdiak lehentasuna izan behar duela gure bizitzetan, berehalakoa da eta lehenbailehen konpondu behar da. Aktibo egon gara Segurtasun eta Osasun Batzordeetan dugun posizioa aldarrikatzen, arrakasta gutxirekin. Unibertsitate Ministerioarekin izandako azken bileran, ministroak CRUEra eta autonomia-erkidegoetara soilik bidali gintuen, jasaten ari garen lan-desarautzearen aurrean erabaki negoziatuak hartzeko orduan gure parte-hartze legitimoa aldarrikatzeko. Hala ere, egoera honetan ikusten ari gara errektoretza-taldeen eta ordezkari sindikalen artean ez dagoela erabateko elkarrizketarik. Erabakiak aldebakartasunez hartu dira beti, aginte kolpez. CCOO sindikatuak bere kezka adierazi nahi du Espainiako Unibertsitate Publikoetako langileen legezko ordezkarien eta hainbat gobernuren, unibertsitateen, autonomia-erkidegoen eta Estatuaren arteko erabateko elkarrizketarik ezaren aurrean, baina, batez ere, hurbilen dituenak, errektoreak eta gobernu-taldeak. Oraindik garaiz gaude, adibidez, urrutiko ebaluazioari buruzko eztabaida zabala ezartzeko, goitik beherako inposiziorik gabe.


CC.OOk positiboki baloratzen du CRUEren azken komunikatua, "SARS-CoV-2 Koronavirus pandemiak sortutako krisia konpontzeko zientziak duen eginkizunari buruzkoa". Bertan, Gobernuari eta herrialdeko zientzialari guztiei eskatzen die zientziaren finantzaketa etengabeari eta iraunkorrari heltzeko, etorkizunean arrakasta-berme handiagoarekin aurre egiteko. Hala ere, ez dugu ulertzen nola izango den posible hori unibertsitateen baitan, errektoretza taldeek langileen ordezkari legitimoekin elkarrizketa saihestea.


CCOOk eskatzen du unibertsitateek argitu dezatela ikasturte honetan amaitzen den kontratua duten lan-kontratudun langileen egoera, eta dei egiten dugu 2021eko uztailera arte luza daitezela, ikasturte honen itxiera ez ezik, hurrengoa ahalik eta normaltasun handienarekin garatu ahal izatea bermatzeko. Era berean, CRUEri eskatzen diogu egungo I+G+b arloko ikerketa-proiektuen eta ikerketa-kontratuen luzapen-eskaeraren buru izan dadila, eta Gobernuari eta dagozkion erakundeei eska diezaiela abian diren deialdiak ahalik eta lasterren ebatz daitezela. Unibertsitate publikoek ez badute plantilla egokirik, ezta lan akademikoak (irakaskuntza, ikerketa, kudeaketa eta berrikuntza) egiteko finantzaketa nahikorik ere, kalitatezko unibertsitate publikoa hiltzen laguntzen ariko gara, gaur egun oso hauskorra dena.


CCOOk CRUEri eskatzen dio errektoretzapekoek negoziatu ditzatela unibertsitateko langileen lan-baldintzetan gertatzen ari diren funtsezko aldaketak langileen ordezkari legitimoekin, bai eta deseskalatzea Gobernuak hasi ondoren egingo den behin-behinekotasuna eta baldintzak ere. 

CCOOk zerbitzu publikoen funtzio ordezkaezina aldarrikatzen du, Unibertsitatearena zehazki, elkartasun kolektiboaren, gizarte-eskubideen eta gizartearen aurrerapenaren bermatzaile gisa. Beharrezkoa da horiei laguntza irmoa ematea. Unibertsitatearen kasuan, beharrezkoa da epe labur, ertain eta luzean finantzaketa egokia bermatzea, plantillak indartzeko eta egonkortzeko, ikerketa bultzatzeko eta azpiegiturak hobetzeko.



Unibertsitate eta Ikerketa Idazkaritza, CCOOren fede 

 

BILERA UNIBERTSITATE MINISTROAREKIN

Bilera Unibertsitate ministroarekin

Apirilaren 8an, asteazkenean, bideokonferentzia bidezko bilera bat egin zen, eta bertan izan ziren Unibertsitateetako ministroa, Unibertsitateetako idazkari nagusia, Kabineteko burua (Ministerioaren aldetik) eta CCOO, UGT, CSIF eta CIG sindikatuak. Ministro berriarekin lehena izan zen Alarmako estatua deklaratu zutenetik, eta bigarrena kargua hartu ondoren.

CCOO Goi Mailako Hezkuntzari eta Ikerketari eusteko proposamenekin joan zen bilerara, unibertsitate publikoetako langileek lehen egunetik irakaskuntza aktiboki eman duten testuinguru batean, Alarmako Estatuaren adierazpenaren ondoren agindu zitzaigun bezala. Garai errekor batean, IIP eta AZP egoera berrietara egokitu dira, langile publiko arduratsu eta konprometituak baitira ikasle bakar bat ere atzean gera ez dadin. Hala ere, aldaketa erradikal eta zorrotz horiek ezin dira egin gizarte-eragileekin beharrezkoa den elkarrizketa alde batera utzita.



CCOOn lanean ari gara lan-jokaleku berri horiek definitzen dituzten alderdiak identifikatzeko, batzuetan espero gabeko norabide-aldaketen aurrean, Gobernuak ez baitu zuzentarau argirik, eta errektoretzek hartutako neurri azkarren segidarekin nahasten baitira. Edonola ere, larrialdi-egoera hori gure lan-baldintzak de facto desarautzen ari da, zuzenketa-ebazpenen ondorioz, langileen ordezkariekin kontsultatu (eta negoziatu) gabe, eta kasu askotan Segurtasun eta Osasun Batzordeei jakinarazi edo deitu gabe.



CCOOrentzat, bilerari buruzko itxaropenak altuak ziren, erreakzio azkarra eta konprometitua espero genuelako. Baina, tamalez, ministroaren jarrerak atsekabetu egin gaitu. Egiaztatu dugu sindikatuekin ez dutela interesik. CRUErekin eta autonomia-erkidegoetako arduradun politikoekin soilik hitz egitea da haren aukera, negoziazio kolektiborako eskubidea 10 egunera atzeratutako erantzuna izango duen galdera-sorta bihurtzeko, prentsaurreko asinkroniko gisa. CCOOn baztertu egiten dugu formatu hori, eta aldarrikatzen dugu Unibertsitate Ministerioak egikaritzea egoeraren lidergoa, beste ministerio batzuk egiten ari diren bezala.



Dagoeneko publiko egin ditugun eta Ministerioari helarazi dizkiogun larrialdi horri aurre egiteko proposamenen artean, ministroak baztertu egin du ikasturte honetako behin-behinekotasuna eta ebaluazio-modalitateak eztabaidatzeko eta hurrengo ikasturtearen hasiera planifikatzeko eskaintza. Ez ditu lantzen lan-baldintzekin, Enplegu Publikoari eustearekin, LEPekin, ikerketaren babesarekin, aldi baterako irakasle eta ikertzaileen kontratuen luzapenekin, ikerketa-proiektuekin, beken politikarekin eta ikasleen eten digitalarekin lotutako proposamenak.



Erantzunean, beste ministerio batzuetara bideratzen gaitu (Ogasuna, Hezkuntza eta LH edo Zientzia eta Berrikuntza), edo autonomia-erkidegoetara, Ebaluazio eta Egiaztatze Agentzietara edo Unibertsitateetara bertara jotzeko adierazten digu. Hau da, badirudi uko egiten diola gai horietan guztietan duen eskumenari. Horregatik, hain gai garrantzitsuetan elkarrizketarako eta negoziaziorako gure eskaintza berresten dugu CCOOtik.

Unibertsitate arloan CCOO da lehen sindikatua, eta ordezkaritza handiena duena. Gainera, klaseko sindikatu soziopolitiko gisa, Unibertsitate Publikoak gizarte kohesioari eustea ahalbidetuko duen kalitatezko zerbitzu publikoa ematea defendatzen du. Arriskuan dago diru sarrera txikiak dituzten ikasleen aukera berdintasuna. Zerbitzu publikoak argaltzen eta I+Gko inbertsioa murrizten jarraitzeko arriskua dugu, unibertsitate-sistemaren hauskortasun handiagoa saihesteko berehalako neurriak hartzen ez badira. Gaur egun sisteman dagoen kalteberatasun-egoera, neurri handi batean, 2008. urteko finantza-krisiaren ondoren gertatutako murrizketa larrien ondorio da.



Bistakoa da sistema publiko indartsuak dituzten eta zientzian eta ezagutzan inbertitzearen aldeko apustua egiten duten herrialdeak osasun globalaren krisi honen aurretik aterako direla. Gure zerbitzu publikoen izaera sozialari eutsi behar diogu. Krisi bakar bat ere ez da azkena. Honek ikasteko balio behar digu eta hurrengorako prest egon behar dugu.




CCOOk Unibertsitate Ministerioari eta Jaurlaritzari eskatzen die unibertsitate publikoetako langileen legezko ordezkaritza izan dezatela beren lan-baldintzen aldaketak negoziatzeko, eta gure ekarpenak kontuan hartzeko eskatzen die. Agertoki berri horrek herritar guztien lankidetza behar du, eta eskatzen du azkar eta bermeekin molda gaitezen, Unibertsitate Publikoak kalitatezko zerbitzu publikoa izaten jarrai dezan eta I+G eragile nagusia izan dadin.

CCOO Beti zure eskubideak eta lan-baldintzak defendatzen!! 

 

CCOOren proposamenak inor atzean ez uzteko

Krisi honek ezin du inor atzean utzi

Unibertsitate Publikoa, Goi Mailako Hezkuntzako zerbitzu publikoa den aldetik, SARS-CoV-2ko krisiaren ondorioz aurrez aurreko jarduera geldiarazteak eragindako salbuespenezko egoerara egokitu da denbora errekorrean. Unibertsitate Publikoko langileok herritar gisa konprometituta gaude, eta langile publiko gisa erantzunkidetuta, larrialdi-egoera nazional honekin.

Krisi honek gizarte osoarentzat kalitatezko irakaskuntzak dakarren garrantzia eta lana erakutsi du. Horregatik, AZP osoaren eta irakasle eta ikertzaileen ahalegina berresten dugu, askotan baldintza zailetan egiten baitute beren lana. Memorietan ezarritako gaitasunak eskuratzen ari direla ziurtatzen ari gara, nahiz eta kasu gehienetan ekipo eta azpiegitura propioekin egin behar den, egoera konplexuetan, bai ikuspuntu teknikotik (pertsona guztiek ez dituzte sistema informatiko egokiak), bai lan-ingurunearen ikuspegitik (lana eta familia uztartzea eta bizitza pertsonala uztartzea). Halaber, agerian utzi nahi dugu AZP egiten ari den lan sendoa, kudeaketa-arloan eta unibertsitate-komunitateari laguntzeko zerbitzuetan, hala nola informatika-zerbitzuetan, unibertsitate-komunitateari ematen zaion arretan eta kudeaketa-prozesuen birtualizazioan.

Gure ustez, Unibertsitate Publikoaren digitalizazioa eskolak online ematea baino gehiago da, azpiegitura sendoak eta prozedura eta metodologia espezifikoak behar dira. Beraz, prozesu hori ezin da zero kostutan egin. Hori aurrera eramateko finantzaketa egokia eskatu behar da. Hain prozesu garrantzitsua ezin da inprobisatu.

Asko kezkatzen gaitu aurrez aurrekoa ez den ebaluazioak. Kalitatea ebaluatzeko agentziek (ANECA eta agentzia autonomikoak) irakaskuntza-fitxak aldatzeko epe oso murriztaileak planteatu dituzte. Hori guztia online ebaluazioaren segurtasun juridikoari buruz zalantza handiak dauden egoeran. Kezka bera zabaltzen da EBAUren ospakizunera.

Gure lan-baldintzen aldaketa bat egiaztatu dugu, batez ere gainkargarena (bolumena, zeregin berriak, ordutegi desarautua), eta gehienetan norberaren baliabideak erabiliz. Nahasten ari dira telelana, Europako zuzentarau batek arautua, urrutiko lanarekin, E.T.-k arautua, hau guztia unibertsitateetako langileak ere gaixotzen diren eta beste batzuen zainketetan parte hartzen duten testuinguru batean.

Irakaskuntzak kezkatzen gaituen, hainbeste edo gehiago ikerketak kezkatzen gaituen. Ikertzaileen finantzaketari eustea eta kontratuak luzatzea funtsezko pieza da bizitzen ari garen egoera gainditzeko. Osasun-krisi honek agerian uzten du herrialdeko I+G+b ehuna sustatzeko beharra, etorkizuneko erronkei arrakasta-berme handiagoekin aurre egin ahal izateko.

Krisia arintzen laguntzen ari gara, gure lan plusarekin, baina ez gaude prest erabakiak hartzetik baztertuak izateko. Horietan parte hartzea eskatzen dugu, maila guztietan (estatukoa, autonomikoa, unibertsitatekoa).

Horren ondorioz, ez gaude ados krisi garaian erabakiak hartzeko eramaten ari den moduarekin, eredu gerentzial bati baitagokio (Ministerioa, autonomia-erkidegoa eta unibertsitateak, denak goitik behera). Soberan daude pertsona bakarreko erabakiak, opakutasuna, jarrera kontrolatzaile eta autoritarioen indartzea, eta errektoregaien erabakiak eta komunikazioak beren unibertsitate-komunitateetara bidaltzea. Hezkuntzako arduradunek sindikatuekin kontatu behar dute.

Izan ere, guk, "Bizkarra harrotzen dugu", lehentasunak, prozedurak, agertokiak eta denborak negoziatu nahi ditugu. CCOOetik premiazkoa eta garrantzitsua bereizteko gaude, eta epe ertaina eta luzea bistatik ez galtzeko. Zerbitzu publikoen eta zientziaren garrantzia erakusten ari den egoera historikoa bizi dugu. Testuinguru horretan, sindikatuen zeregina garrantzitsua eta premiazkoa da. Eszenatokia ezin da ustekabekoa izan, desantolaketa saihestea garrantzitsua da, baina are gehiago adostasunetik abiatuta finkatzea, eta ez inposaketatik.


CCOOk honako proposamen hauek egin ditu:

1- Maila desberdinetako unibertsitate-agintarien, gizarte-eragileen eta ikasleen ordezkarien elkarrizketa eta hausnarketa sosegatua, oraingo ikasturtea amaitzeko moduari eta behin-behinekotasunari buruz, eta horrek datorren ikasturteari dagokionez dituen inplikazio eta ondorioei buruz, salbuespenezko egoeraren iraupenaren zenbatespenak kontuan hartuta.
 
2- Ekaineko edo uztaileko ebaluazio-deialdiaren izaera ez-presentziala birpentsatzea. Aldagai desberdinak daude: a) osasun-larrialdiaren bilakaera; b) erkidegoetan hartzen dituen erritmoak; c) ingurune akademikoen aniztasuna: azken ikasturteetako irakasgaiak, praktiken karga handiarekin (klinikak, laborategiak, etab.); d) titulazio profesionalizatzaileak, etab. 
 
Kontuan hartu behar da ebaluazioa administrazio-egintza bat dela, berme juridiko batzuk eskatzen dituela, eta gaur egun eskuragarri dauden plataforma teknologiko batzuek ez dutela autentifikazio-segurtasun nahikorik eskaintzen.

Hainbat aukera daude, hala nola ebaluazio-aldiak zabaltzea eta hurrengo ikasturtearen hasiera birkonfiguratzea, matrikula-aldi berriak barne.

EvAU ahalik eta berme handienekin ospatu behar da, aukera-berdintasunik eza saihestuz eta ekitateari lagunduz. EvAUk ebaluazio-irizpideen arteko aldeak zuzentzen ditu ikastetxeen artean, eta graduetan sartzeko kalifikazio bidezkoagoa ezartzen du, plaza-mugarekin.

3- Garatzen ari garen irakaskuntza-jardueren eta jarduera akademikoen baliozkotasuna ziurtatzeko tresna argiak eta berme juridikoak. Eskaera hori kalitate-agentzietara ere zabalduko da, beren eskumenen esparruan (segurtasun juridikoa, agertoki desberdinen eta izan daitezkeenen diseinua, etab.).

Bereziki, funtsezkoa da urrutiko ebaluazioa nola egingo den argitzea, azkenean sistema hori aukeratzen bada. Paperari buruzko proposamen errazak egiten ari dira, baina ezartzeko eta gauzatzeko zailak direnak, segurtasunari eta autentifikazioari buruzko alderdi guztiak barne. Larrialdi egoera puntuala izango da, baina haren ondorioak ez.
 

Kalitate-agentziak azterketa-planetan beharrezkoak diren aldaketak egiteko ezartzen ari diren epeak luzatu behar dira, eta, gure ustez, epe horiek gehigarri gisa hartu behar dira.

4- Negoziazioaren kulturari berriro heltzea: erabakiak hartzerakoan gardentasun eta parte-hartze handiagoa eskatzen dugu. Leialtasunez laguntzeko konpromisoa hartzen dugu.

Lan-baldintzak negoziatzea, gertatzen ari den lan-gainkarga dela eta. Egoera horrek ezin du justifikatu eskubideen galera (ordutegi desarautuak, bizitza pertsonala eta familiarra uztartzea eta abar).

Bizitza pertsonala eta familia-bizitza uztartzea ahalbidetuko duten lan-planak uneoro aplikatzeko behar diren neurriak sustatzea, ordutegi-egiturak zereginetan edo proiektuetan oinarritutako beste batzuetara aldatuz.

Laneko arriskuen prebentzioko ordezkarien bidezko parte-hartzea babestea, Segurtasun eta Osasun Batzordeen bidez, lan-ingurunean osasuna babesteko bide bakar gisa, salbuespenezko testuinguru horri lotutako gainkarga, antsietatea eta estresa ulertuta. 

5- Unibertsitate publikoetan enpleguari eustea; horretarako, ministerio-dekretu bidez, 2020-21 ikasturtea amaitu arteko luzapen automatikoak emango zaizkie irakasle eta ikertzaileen aldi baterako langileei eta ikasturte hau amaitzen duten AZPko bitartekoei, datorren ikasturtean funtzionamendu-baldintza egokietan aurre egin ahal izateko. Aurreko krisian jasandako murrizketen ondorioz gehiegizko prekarietatearekin amaitzeko aurrera egin behar da, enplegu publikoaren eskaintzei eutsiz, birjarpen-tasak kenduz eta unibertsitateko langileen behin-behinekotasuna eta prekarietatea gutxituko duten eskaintza berriak eginez.

6- Abian den ikerketaren babesa, kasu askotan berriz hasi beharko dena, eta, horregatik, kontratu eta proiektuetarako luzapenak birplanteatu behar dira, eta Zientzia eta Teknologia Ministerioaren 2019ko deialdia ahalik eta azkarren ebatzi. Herrialde berritzaileak bakarrik dira gai etorkizuneko erronkei aurre egiteko, herritarren ongizatean eta berdintasunean atzerapausorik jasan gabe. Ez dugu ezer ikasiko krisi honetaz, ez badugu ulertzen zerbitzu publikoetan egindako murrizketek ez digutela utziko ongizate-estatu bat behar bezain sendoa izaten, krisia gainditzeko eta etorkizuneko beste batzuetan kalteberak izatea saihesteko.

7- 11/2020 Legegintzako Errege Dekretuaren 12. eta 13. xedapen gehigarrietan ezarritako ikerketa-kontratuen luzapenak ez dira nahikoak. Beharrezkoa da erreferentzia gisa OPIek eta, bereziki, CSICek egindako analisia hartzea. Kontratuen luzapenek zabalagoak izan behar dute, irakaskuntza eta ikerketa lanei eutsiko zaiela ziurtatzeko, bai ikasturte honetakoa, bai datorrena. Era berean, egoera horrek ondorioak ditu doktore-tesiak gordailutzeko eta defendatzeko epeetan, eta horiek lehentasun osoz babestu behar dira, baita Zientziaren Legearen deialdietan jasotako beste eskubide batzuetatik ere (nazioarteko mugikortasuna, laguntzak, etab.), ezin baitira urratu.

8- 11/2020 Legegintzako Errege Dekretuaren 49. artikulua ("erakunde autonomoen eta Estatuko sektore publikoa osatzen duten beste erakunde batzuen eskuragarritasun likidoak") osasun-sistemako eta I+G sistema publikoko organismoei ez aplikatzeko eskaera.

9- Egoera ahulean dauden ikasleen eten digitalak identifikatzea eta arintzea.

10- Ministerioaren beka-politikak erreformatzea datorren ikasturterako, ikasketen eskakizunei eta beka orokorren izaerari berari dagokienez, ikasketetan ekitatea bermatzeko. Beken baliogabetzeak ezabatu behar dira, dirua itzultzeko betebeharrarekin, eskatutako arrakasta-mailara iritsi ez denean eta bekaren diruaren iruzurrezko erabilera egin dela kontuan hartuta, porrot hori azaltzen duten arrazoi asko egon daitezkeenean. 2020/2021 ikasturtean beka lortzeko baldintza ekonomikoak ezin dira soilik 2019ko PFEZari buruzkoak izan, familia askok egoera ekonomikoa nabarmen aldatu dutelako.

11- Irakasgaiak errepikatzeagatiko zigor ekonomikoa kentzea, salbuespenezko egoera horretan arrakasta edo porrot handiena etxean dauden bitartekoen eraginpean egon daitekeelako (ikasteko espazioa, baliabide informatikoak eta bibliografikoak, isolatzeko eta kontzentratzeko aukera, besteak beste), ezin baita liburutegietara edo ikasketa-geletara sartu, eta horrek kalte egiten die errenta-gaitasun txikiagoa duten familietako ikasleei.


12- Plan Digital bat diseinatzen lagundu nahi dugu, unibertsitate publikoen konpetentzia digitalak hedatzeko, bitartekaritzarik gabeko pertsonen arteko interakzioaren potentzialtasuna eta presentzialtasunaren aberastasun guztia galdu gabe.

CCOOn lan egiten dugu inor atzean gera ez dadin: ikaslerik ez, aldi baterako langilerik ez, eta etorkizuneko enplegagarritasuna, lan baldintzak eta Unibertsitateari zerbitzu publiko gisa eustea okertu ez daitezen.

CCOOk Unibertsitate Publikoak dagozkion zereginak egiten jarraitu ahal izateko apustua egin du: irakaskuntza, Ikerketa eta Berrikuntza, plantilla-murrizketarik gabe, EPEak mantenduz eta akordioak luzatuz, lanpostu finkoak zein behin-behinekoak mantentzeko.

KEXEN PROZEDURA

KEXEN PROZEDURA

Lehenik eta behin, eskerrak eman nahi dizkizuegu irakasle-lana, ikerketa-lana eta kudeaketa-lana baldintza eskasetan betetzeko egiten ari zareten ahalegin ordainezinagatik.

Agian horregatik, irakasleak egiten ari diren ahalegin titanikoaz jabetzen garelako, ez dugu ulertzen unibertsitateko agintari batek Ikasleen eta Enplegagarritasunaren errektoreordeak bidalitakoa bezalako mezuak bidaltzea.

Mezuaren izenburua ez da oso zorionekoa: "Kexen prozedura. "

Irakasle eta ikertzaileen errektoreordeak mezua bidali izan balu, pentsatuko genukeen azkenean prozedura bat jarri zela irakasle eta ikertzaileak bere irakaskuntza-lana modu birtualean egiteko dituen arazo guztiak argitzeko.

Izan ere, ikasleen errektoreordeak saileko zuzendariei bidaltzen dien sarrera-idazkiak honela dio: Ikasleak galduta dabiltza, inolako gidalerrorik gabe eta egoera horren ondorioez oso kezkatuta. CCOOk esan diezaioke esaldi horiek guztiz aplikagarriak direla irakasleak nola sentitzen diren jakiteko.

Azkenik, errektoreordearen mezuak mezu hori bidaltzen diela esanez amaitzen du, babestuta senti daitezen. Ziurta dezakegu irakasleek faltan botatzen dutela babes-mezu bat eta prozedura bat kexak, kezkak eta konponbide-proposamenak planteatzeko.

COVID 19ren krisia hasi zenetik, errektoretza-taldeak nonahi eman ditu jarraibideak, eta, besteak beste, irakasle-taldeetan aurrez aurrekoa ez den irakaskuntza antolatzeko ardura utzi du. Hori guztia gidalerro argirik eskaini gabe eta bat-bateko prestakuntza presaka emanez bakarrik: salba bedi ahal duena eta egin ezazu ahal duzuna. Era berean, irakasleek ez dute informaziorik eman Interneterako sarbiderik ez duten eta online irakaskuntza jarraitu ezin duten ikasleei buruz. Horregatik, ikasleen errektoreordeak modu proaktiboan jardutea eta haiekin harremanetan jartzea iradokitzen dugu. Irakasleei ere ez zaie adierazi nola jokatu behar duten ikasleak online irakaskuntza jarraitu nahi ez duenean, edo etengabeko ebaluazioari edo irakaskuntza-giden aldaketari buruzko informazioa jaso nahi ez duenean, eta abar. Irakasle batzuek zailtasun handiak dituzte Interneten sartzeko, arrazoi teknikoak direla eta.

Arazoak askotarikoak dira, eta gerora sortutako estresa garrantzitsua da gure unibertsitateko zuzendaritza taldeentzat. Ulertzen dugu, baina irakasleak ere ari dira eurena gertatzen, presaka egokitzen saiatuz eta jasotako bitartekoekin eta prestakuntzarekin emaitzarik onenak ziurtatuz. Egungo egoerak sentsibilitate eta egokitzapen apur bat eskatzen du alde guztietan, eta komunikazioekin fin lotu behar da, estres eta/edo nahasmen gehiago sor ez dadin.

Irakasleek, sailetako zuzendaritzek, zentroetako zuzendaritzek, koordinatzaileek eta abarrek egindako ahalegina izugarria izaten ari da, eta ez dute merezi irakasleen lanean murgildutako mesfidantza erakusten duen izenburu eta estiloko mezurik.