EUSKAL OASIA ETA ONDOKO BIZILAGUNAK

Etengabe entzuten diogu Errektoreari komunikabideetan esaten zein zoragarria eta bikaina den gure unibertsitatea, zein ondo gauden Estatuko gainerako unibertsitateekin alderatuta, eta zer-nolako eragin handia duten zientzian gure ikertzaileek (ikus behean). Errektorea gogor ari da lanean Eusko Jaurlaritza azkenaldiko grebei buruz proiektatzen ari den propagandarekin bat egiteko eta baloiak kanpora botatzeko, batez ere Madrilera, bere erantzukizuna saihestuz, horrela bere politikak UPV/EHUri eragiten dion irudi txarra indargabetzen saiatuz.

Aldiz, gure auzoetan ikus dezakegu Kantabriako Gobernuak abiadura bizian aurreratzen gaituela, UPV/EHUri bikaintasunaren eranskailuak abiatzen dizkiola eta aldi baterako langileei seiurtekoak ordainduko dizkiela iragartzen duela, 2022ko urtarriletik aurrerako atzeraeraginezko ondorioekin, CCOOk UCn etengabe egiten duen presioari esker. Hemen duzu berria.

Bitartean, Euskadin eta UPV/EHUn:

• Aldi baterako irakasle eta ikertzaileek seiurtekoak kobratu gabe jarraitzen dute. Madrilen errua ote? Urte hasieratik dugu Auzitegi Gorenaren epai bat, CCOOk irabazitakoa, ordaindu egin behar direla dioena. [1]

• Ordezko irakasleek miseriazko soldatak dituzte, hemen, UPV/EHUn, eta ez Madrilen, egindako LOSUren interpretazio interesatu baten ondorioz.

• UPV/EHU ez da garaiz ordaintzen ari nominak ordezko irakasleei. Madrilen erruz? Noski ezetz: TEKAZELaren gainkarga handiagatik da, ezin baitu bere lana gutxieneko baldintza batzuetan egin [2].

• Euskadi da bere unibertsitate publikoetan IRI/TEKAZEL ratiorik txarrena duen autonomia erkidegoa. Gai horri dagokionez, utzikeriaren froga da TEKAZELaren azken erreferentziazko plantilla duela 15 urte egin zela, eta sindikatuok 2016tik daramagula beste bat eskatzen. Madrilen errua ote?

• Bildarratz Hezkuntza sailburuaren arabera, UPV/EHU ez da gai izango praktiketako ikasleen Gizarte Segurantzako alta kudeatzeko; izan ere, Madrildik datorren lege baten "erruz", 2024ko urtarriletik aurrera egin beharko da. Zer irtenbide bururatzen zaio sailburuari? Unibertsitateetako idazkariari sopitak eskatzea, indarrean jartzeko luzamendua eskatuz eta, beraz, ikasleei kalte eginez. Noren errua da? Madrildik datorren lege gaizto horretatik edo UPV/EHUko TEKAZEL langile urritasunetik? [3]

   

Eusko Jaurlaritzari eta errektoreari:

• Ez egin harrokeriarik komunikabideetan eta ez bota baloirik kanpora: jar zaitezte lanean!
• Gutxiago pentsatu rankingetan eta gehiago unibertsitate honetan lan egiten dugun pertsonengan!
• Bikaintasuna nahi dugu gure lan-baldintzetan!

 

OHARRA: UPV/EHUk El Correo-n artikulu baten bidez gizarteari ezagutzera eman zion Stanforden zerrendari dagokionez [4], hain zuzen ere urriaren 25eko grebaren egunean, ikusten dugu UPV/EHU ere ez dela bikaina berdintasunean. Horren froga dira zerrenda horretako emakumeen ehunekoak. Begirarazteko da, noski, ez baitirudi harrapa daitekeen zerbait.

 

Irurria: Campusa

CCOO UPV/EHUko langileen defentsan!AFILIATU CCOO: ONDO DATORKIZU!!

 94 601 2437

ccooupv-bi@ehu.eus

BIKAINTASUNAREN EDO GEHIEGIKERIEN CAMPUSA

UPV/EHUko ordezko irakasle askoren salaketa jaso dugu CCOOko Atal Sindikalean, irailetik lanean egon arren hilabete horretako soldata kobratu ez dutelako, eta urrian kobratuko duten ere ez dakitelako.

Urriaren 11ko grebaren ondoren, zeinean hain zuzen ere aldarrikapen nagusietako bat ordezko irakasleen prekarietatea baitzen, langile horien aurkako beste eraso batekin topo egin dugu, agian UPV/EHUko ahulena, eta, oraingoan, errektoretza-taldeak ezin dio errua LOSUri egotzi.

Gai honen larritasuna dela eta, Irakasle eta Ikertzaileen Errektoreordetzari eta Gerentziari egoerari buruzko informazioa eskatu diegu, baita arazo hori lehenbailehen konpontzeko hartu beharreko neurriei buruzkoa ere.

UPV/EHUk horren berri eman arte, badakigu irakasleei ordaintzen ez zaien horren atzean oso errealitate kezkagarria dagoela:

TEKAZELaren lan-gainkarga

TEKAZELak urteak daramatza gehiegizko lan-egoerak pairatzen, eta egoera horiek muturrera eramaten dituzte eta zuzenean eragiten diete osasunari. Ez da egoeraren araberako zerbait, baizik eta egitura-egoera bat, denboran jarraitua.

Ez dago aitzakiarik: errektore andreak hedabideetan saltzen duen "euskal oasiatik" urrun, Unibertsitate Ministerioak argitaratutako datuen arabera, UPV/EHUk IRI/TEKAZEL ratio txarrena du Estatuko unibertsitate publiko guztietan. TEKAZELaren gutxiagotze hori, egiturazkoa izateaz gain, ez da epe laburrera konpontzeko modukoa. Izan ere, hainbestekoa da egoeraren aurreko utzikeria, non errektoretza-taldeak ez baitu kontuan hartu ere egiten. Erreferentziako azken plantilla 2008koa da. Harrezkero, ez analisirik, ez proposamenik, ez ezer.

Bitartean, TEKAZELa egunez egun aurkitzen da lana eskatutako epeetan eta gutxieneko baldintza egokiekin egiteko gaitasun nahikorik ez dagoen egoeretan. Lan egiteko modu horrekin batera, etengabeko alertan, akatsak egin ohi dira, horrek dakarren gainkarga mentalagatik eta prozedurak berrikusteko ezintasunagatik. Lan egiteko modu hori, gainera, osasunean eragin negatiboa duen arrisku psikosozialeko faktore bat da. Defizit kuantitatibo iraunkor horri langile akastunen kudeaketa gehitzen zaio, eredu zaharkituetan oinarritua, non lana aurrera ateratzeak bakarrik axola duen, edozein modutan eta edonoren kontura.

ADIBIDEAK:

Zerbitzu gehienetan ohiko egoera den arren, kasu batzuk oso adierazgarriak dira.

 

1- UPV/EHUko funtsezko zerbitzuek, hala nola Pertzonala, Nominek edo Prebentzioak, ez dute baliabide nahikorik egungo plantillaren beharrak kudeatzeko. Azken horren adibide gisa, Hezkuntza sailburuak berriki egindako adierazpenak, praktiketako ikasleak Gizarte Segurantzan afiliatzeko betebeharra gauzatzeko zailtasun burokratikoei buruzkoak. Baliabideak gehitzea planteatu beharrean, betebeharrak betetzeko luzamendua proposatzen du, ikasleei zuzenean kalte eginez. [1]

 

2- Beste adibide zehatz bat IKTen Gerenteordetzan dago; izan ere, plantilla gehiegi kargatuta dagoenez, langileen txanda-kontratuak ere ez dira betetzen ari, eta gainerakoek gehiegizko lan-karga hartu behar dute beren gain. Gainera, IKTetako langileek jada urteak dirauten deserosotasun-baldintzetan egiten dute lan hori, zarata eta tenperatura onartezinekin. Larritasun handiagorako, lana planifikatu eta antolatu beharrean, errektoretza-taldeak nahiago du zerbitzuak kanpora ateratzea, "negozio" bihurtuz "zerbitzu publikoa" izan behar duena, eta UPV/EHUren aurrekontua erabiliz alboko plantilla bat sortzeko, enplegatu publikoak babesten dituzten bermeei ihes eginez.

 3- Plantilla horrek, jasaten dituen behin-behinekotasun-maila oso handiez gain, zahartze-egoeran dago, horrek dakartzan lan-osasuneko arazoekin. Egoera hori, ordea, ez da kontuan hartzen Prebentzio eta Arreta Psikologikoko Zerbitzua dimentsionatzerakoan. Denbora gehiegi daramagu salatzen zerbitzu honek ezin dituela langileak artatu. Zer gertatzen da, gainera, adinaren araberako lanaldi-murrizketekin? Salatu nahi dugu gero eta ordu gehiago ez direla plantilla-igoerarekin konpentsatzen ari. Nora doaz ordu murriztuak? Edo, hobeto esanda, nori?  

HONETAZ GAIN:

Ingurune hori guztia nahikoa kaltegarria ez balitz, TEKAZELaren LEP masiboaren ondorioz TEKAZELak duen estres-egoera gehitu behar da. Langile gehienek urte asko daramatzate egonkortzeko aukeraren zain. Une erabakigarria da, eta hori ere kontuan hartu behar da zerbitzuen lana planifikatzeko orduan.

Badirudi errektoretza-taldeari ahaztu egiten zaiola langileak baino lehen TELAZELa eta IRIa pertsonak garela eta, hain zuzen ere, UPV/EHU osatzen duten pertsonak direla.

Non geratzen da bikaintasuna pertsonek osasuna kaltetzen ez duten baldintzetan lan egin ahal izatea bermatzen ez denean?

Non geratzen da bikaintasuna, langileei dagokienean soldata jasoko dutela ere bermatzen ez denean?

Non geratzen da bikaintasuna zerbitzuen ohiko kudeaketak pertsonen gainkarga dakarrenean?

Non geratzen da bikaintasuna pertsonak agendan ez daudenean?

 

UPV/EHUko TEKAZEL LANGILEOK ERE BADITUGU ARRAZOIAK URRIAREN 25EAN GREBARA JOATEKO

Joan den asteazkenean, urriaren 11n, LAB, CCOO, Steilas eta ELA sindikatuek IRIen esparruan deitutako grebaren arrakastaren lekuko izan ginen. Campusak ia hutsik egon ziren, emandako eskola-kopurua oso baxua izan zen, eta irakasle-ikertzaileak bere egonezin sakona adieraztera joan ziren hiru hiriburuetako kontzentrazioetara; errektoretza-taldeari mezu argi eta sendoa bidaltzera: norabidea aldatu behar du, erabakiak modu aldebakarrean hartzeari utzi behar dio eta UPV/EHUko langileen kontrako neurriak gelditu.

Greba irakasle eta ikertzaileentzat bazen ere, aldarrikapen gehienak UPV/EHUko langile guztionak dira. Alde batetik, azken urteotan pairatzen ari garen lan-baldintzen murrizketen, Eusko Jaurlaritzak ezarritako gidalerroen onarpen akritikoaren eta unibertsitate honen azpifinantzaketaren ondorioa dira. Beste alde batetik baina, errektoretza-taldeak aurretik lortutako akordioak eta negoziazio kolektiboa ez errespetatzearekin ere lotura zuzena daukate. Hona hemen langile guztiek dituzten arazoen adibide batzuk:

• Erretiro-akordioak alde bakarretik haustea, erretiro-akordioak modu aldebakarrean haustearekin batera, erretiro aurreratuagatik jasotako kalte-ordainak desagertzeaz aparte, TEKAZEL langileak erretirora igarotzeko neurri espezifikoak eta lanaldi-murrizketak ere galdu ziren.
  
• Zentroen eta zerbitzuen itxiera inposatzea, Hitzarmen Kolektiboa eta Lan Baldintzen Akordioa larriki urratuz, eta, era berean gainera, TEKAZEL langileek beraien oporrak edota "berreskuratutako txandak" aukeratzea mugatzen dute.
• TEKAZEL langileek artatutako zerbitzu askotako lan-gainkarga. Azken urteetako egoera da hau, baina pandemiarekin areagotu egin da arazoa. Eusko Jaurlaritzak berak emandako datuak horren erakusgarri dira. Izan ere, 2019 eta 2022 bitartean ikasleen matrikulak % 19,6 eta irakasle-ikertzaileen kopurua % 12,8 hazi diren bitartean, TEKAZEL langileek % 2,9an baino ez dute egin. Ez da oraingo kontua gainera; Estatuko IRI/TEKAZEL ratio txarrenak maneiatzen urteak daramatza UPV/EHUk.

Bestalde, badira TEKAZEL langileei haserrea, frustrazioa eta UPV/EHUrekiko desatxikimendua sortarazten dieten beste kontu batzuk ere:

• 2010ean aplikaturiko % 5eko soldata-murrizketa eta KPIaren igoera konpentsatzeko balizkoak izan ez diren soldata-igoerek eragindako erosahalmenaren galera izugarria. Guztira % 20a galdu dugu eta Itzarriren % 3ko ekarpena ere ez dugu oraindik berreskuratu. 
  
• Lanpostuen birbaloraziorik ez egitea edota TEKAZELen erreferentziazko plantilla egungo egoerara eta etorkizuneko beharretara ez egokitzea.
• Diskriminazioa bitarteko eta aldi baterako langileen sustapenean, 2017ko aldi baterako lan-poltsen akordioan jasotako zerbitzu-eginkizunen, eginkizunen esleipenaren eta zigorren akordioen ondorioz.
  
  
• Lanaldiaren zirkularra, iraunkor bihurtu nahi diren udako, Gabonetako eta Aste Santuko itxierekin, baita aparteko orduen inguruko akordioak bete gabe.
  
• Telelanaren proposamena ez dator gaur egungo errealitatearekin eta aukerekin bat, ez dago IKTen garapenari egokituta, eta horrek, EAEko gainerako sektore publikoan baino baldintza okerragotan jartzen gaitu.
  

• Legezko baimen berriak jasotzen ez dituen eta egungo araudiarekin bat ez datozen mugak dituen kontziliazio-neurrien proposamena.  

Gai horiek guztiek, sindikatuekin negoziatzeko benetako borondatea eskatzen dute, eta zoritxarrez, errektoretza-taldeak orain arte ez du borondate hori izan.

Horiek horrela, iritsi da UPV/EHUko TEKAZEL langileek bere frustrazioa eta ezinegona azaleratzeko unea. LAB, Steilas, CCOO eta ELA sindikatuek elkarrekin dei egiten dugu, datorren asteazkenean, urriaren 25ean, euskal sektore publikoaren greban parte hartzera eta gure eskubideen eta lan-baldintzen alde borrokatzera.

Arrazoiak soberan ditugu!

 

LAB- Steilas-CCOO- ELA

Urriaren 11ko EHUko irakasle-ikertzaileen grebaren balorazioa

Kaixo lankide,

lehenik eta behin, zorionak pasa den asteazkeneko grebak izandako arrakastagatik! Aldarrikapen zehatzen inguruan EHUko irakasle-ikertzaileok erakustaldi handia egin genuen EHUko zuzendaritza eta Eusko Jaurlaritzaren Hezkuntza sailaren aurrean, baita jendartearen aurrean ere, pairatzen ditugun lan-baldintza kaxkarrak sozializatzeko gai izan baikara.

EHUko campus guztietan grebak izandako eragina aztertuta, erabateko arrakastaz baino ezin dugu hitz egin. Zentroak irekita mantendu arren (TEKAZEL langileak ez zeuden grebara deituta), aktibitate akademikoa oso txikia izan zen. Zentroetatik momentu ezberdinetan pasatu ziren pikete informatiboek egiaztatu zutenez, zentro batzuetan ez zen ezta klase bat eman, eta beste batzuetan, 1, 2, 3… klase baino ez ziren ematen ari, ikasgela gehienak hutsik edo giltzez itxita egonda. Eman ziren klase eskasetan ikasleen asistentzia oso baxua zen (gehienetan 5-8 ikasletik ez ziren pasatzen). Campusetara heldu ziren autobusak ia hutsik zeuden. Zalantzarik gabe, aktibitate akademikoaren etenaldia ia erabatekoa izan zen. Grebaren jarraipena irakasle-ikertzaileen % 85-90ean kokatzen dugu.

Era berean, azpimarratu nahi dugu grebaren mobilizazioetan egon zen parte-hartze handia. Bilboko elkarretaratzean 550 bat irakasle-ikertzaile bildu ziren, eta Hezkuntza ordezkaritzaren inguruko espaloiak txikiegiak izanda, langileek errepidea okupatu zuten. Donostian 400 bat pertsona izan ziren Hezkuntza ordezkaritzaren aurrean, eta Gasteizen, errektoreordetzaren aurrean eta Hezkuntza ordezkaritzaren aurrean egindako elkarretaratzetan, zein bi gune horiek lotu zituen manifestazioan, 200 bat irakasle-ikertzaile egon ziren. Beraz, 1200 bat irakasle-ikertzailek hartu zuten parte mobilizazioetan. EHUko irakasle-ikertzaileentzat deituta zegoen etenaldia azken hamarkadetako arrakastatsuena bilakatu zen.

Zentzu horretan, irrigarrikeria iruditzen zaizkigu EHUko zuzendaritzatik emandako datuak. Urriaren 11n bertan hedabideetan irakurri genuen EHUko zuzendaritzak grebaren jarraipena % 4 baino gutxiagotan zenbatetsi zuela. Gaitasun handia irakasle-ikertzaile talde txiki horrena, EHUko campusetako klase gehienak bertan behera uzteko…

Errealitatea desitxuratzen saiatu ordez, EHUko langileok dauzkagun arazoen aurrean beste alde batera begiratu ordez, neurri murriztaileak aldebakartasunez inposatu ordez, diskriminazioa eta prekarietatea areagotu ordez, hobe lukete jarrera ireki eta eraikitzaile batekin langileen ordezkariekin arazoak eta egoera berriak eztabaidatzea, irtenbideen bila.

Baina greba ez da helmuga izan, baizik eta pauso bat. Hori dela eta, ostegun honetan agerraldi masibo bat egingo dugu urriaren 11ko balorazioa publikoki egiteko baita hurrengo aste eta hilabeteetarako zerbitzu publikoen eta gure lan-eskubideen defentsan berresteko, ekimen zehatzetan gauzatuko dena.

Animatzen zaitugu ostegun honetan, urriaren 19an, 11:30etan Letren fakultatearen aurrean egingo dugun prentsaurreko masibora etortzeko. Toki berean egingo dute EHU Gobernu Kontseilua. Zuzendaritzak ere gertutik entzun dezala.

LAB-CCOO-STEILAS-ELA

 

 

 

 

LANALDIAREN ZIRKULARRA: HOBETZEN EZ DENAK OKERRERA EGITEN DU

Beste urte batez, Gerentziak lanaldi-zirkular bat aurkeztu digu, oinarrizko araudian ezarritakoarekiko berrikuntzarik edo hobekuntzarik jasotzen ez duena. Izan ere, beren-beregi okerrera egin du, zentroen itxiera finkatuta. Ezohiko neurri hori, krisi energetikoaren garaian aurreztea aitzakiatzat hartuta, geratzeko iritsi zela dirudi, eta EAEko Administrazio bakarrean ezarri da.

 

Hori hitzarmen kolektiboaren eta CCOOk auzibidean salatu duen lan-baldintzen akordioaren ez-betetze larria da. [1]

Erakunde baten aurrekontu-zailtasunek ezin dute argudiatu negoziazio kolektiboaren bidez aitortutako langileen eskubideak mugatzea. Hala ere, UPV/EHUk, egitatezko bidetik jardunez, eta lotsagorritu gabe, muga horrekin jarraitu nahi du. Bere jatorria energiaren kostuaren igoera izan zen eta orain "garapen jasangarri" bezala saltzen digute. Argi dago energia-kostuak ez duela behera egingo, denok sufritzen dugu, baina ezin dugu horregatik gure betebeharrak betetzea saihestu. UPV/EHUk ez du pribilegiorik zentzu horretan, eta bere aurrekontua doitu beharko du langileen eskubide finkatuei eraso egin gabe, eta, mesedez, ez dute "garapen jasangarriaren" kontzeptua zikintzen, soilik mesede egiten dienean erabiltzeko.

Horrela, oporren eta "berreskuratutako txanden" aukeraketa mugatzen duten itxiera horiek, txandakatze hori desagertu egin baita, ez dute inolako konpentsaziorik izan Administrazioaren aldetik, eta behin sartu digutenean, ez da beharrezkoa horiek mantentzea justifikatzea. "Garapen jasangarriak" badirudi guztiari eusten diola.
Hori dela eta, berriro diogu oporrak hautatzeko jarraibideak bertan behera geratu direla eta, beraz, langilearen esku geratzen direla.

 Eguneko malgutasunari dagokionez, CCOOk benetako malgutasunaren alde egin du, iraganean ainguratutako eta presentzialismoarekin obsesionatutako fitxaketa-sistema arkaikoa saihesteko. Horrela, lanaldi bakoitzean lan egin beharreko gutxieneko eta gehieneko ordu kopuru bat zehaztea proposatzen dugu, orduen arteko aldeak konpentsatzeko aukera emanez, bai soberakinagatik, bai gutxiagoagatik, urteko zenbaketa batean.

Telelaneko lanaldi-modalitaterako proposatu den bezala, CCOOk zerbitzu bakoitzean eguneko prestasun-ordutegi finkoa ezartzea proposatu du, eta gainerako orduak modu malguagoan geratuko dira langilearen eskura. Lanaren antolaketa hori egokiagoa da helburuengatik lan egiten duen unibertsitate batekin, eta ez presentzialismo hutsagatik. Hemen bai aplika dezakegula "garapen iraunkorraren inguruko elkarlanarena".

Hala ere, Gerentziak lanaldi malguaren karamelutxoarekin erosi nahi izan gaitu, "urruneko lanaren bidez". UPV/EHUren asmakuntza bat, oinarrizko ezein arauditan jasotzen ez dena eta astean lanaldi batean lan ez-presentziala egiteko aukera ematen duena. Telelana modu serioan aplikatzeari uko egitea estaltzeko modua da, Estatuko Administrazio Orokorrean, Eusko Jaurlaritzaren Administrazioan eta Estatuko gainerako unibertsitate publikoetan egiten ari den bezala.

Telelana egiteko eskubidea ukatzen digute, TEKAZELko plantillaren % 4ra ere iristen ez den plaza kopurua ezarrita. Ez da bermatzen, ezta ere, lana eta familia bateragarri egiteko edo osasuna babesteko premiak dituzten pertsonek eskubide hori baliatu ahal izango dutenik, eta horregatik diogu ezin dela plaza kopuru jakin bati lotuta geratu.

Ezezko hori konpentsatzeko, beren "mini-telelana" eskaintzen digute, eta hori ere buruzagitzen nahiaren mende geratzen da, eta lotsa dute lanaldi "malgua" deitzeaz, haien gozamena arau zurrunek baldintzatzen dutenean.

Adierazitakoaz gain, CCOOk honako lanaldi-hobekuntza hauek proposatu ditu:

• Lehenetsitako modalitaterik ez ezartzea eta lanaldia aukeratzea buruzagitzen esku ez uztea.

• Arratsaldeetan zerbitzua sail guztietan bermatuta geratzeko eskakizuna ezabatzea, eta zerbitzu horiek zein zerbitzu zehatzek behar duten aztertzea. Horretarako, gogoratu behar da zerbitzua modu eraginkorrean ematen dela udako aldietan eta Gabonetako eta Aste Santuko txandetan. Larunbatetan zerbitzuak emateko beharra ere aztertzea.

• 07: 30etik aurrera sartzen uztea, modu eraginkorrean, eta ez konpentsazioen ondorioetarako bakarrik.

• Gutxieneko irteera-ordua aurreratzea.

• Eskola-oporraldietan lanaldia murrizteko modalitate espezifikoa.

• Egokitzapen progresiboko jardunaldia: aldi baterako ezintasun luzeko egoeran egon diren edo gaixotasun larriak izan dituzten pertsonentzat.

• Urtebetetik beherako kontratuak dituzten langileak: opor-egunak, berreskuratutako txandak, norberaren gauzetarako baimenak, kudeaketa pertsonalak eta abar metatzeko aukera, UPV/EHUn hainbat kontratu hurrenez hurren sinatzen direnean.

• Lanaldiaren modalitatea aldatzeko eskatzeko aukera, kontziliazioarekin eta osasunarekin zerikusia duten arrazoiengatik.

• 2 orduko senideak zaintzeko sarrerako eta irteerako malgutasuna 14 urtetik beherakoekin parekatzea.

 

CCOOk salatu du UPV/EHUk ez duela betetzen indarrean dagoen legedia, honako kasu hauetan:

• Lanaldi-murrizketa duten langileak: Opor-egunak, norberaren gauzetarako baimenak eta egunetarako ezarritako beste baimen eta lizentzia batzuk ezin dira proportzionalki murriztu lanaldi-murrizketagatik, baimen horiek EGUNETAN zehazten baitira, ez orduetan.

• Ezinbesteko arrazoiengatik lanaldia ez betetzea: Zirkularraren arabera, ezinbesteko arrazoiengatik justifikatutako absentzien kasuan, absentzia hori berreskuratu egin beharko da. Hala ere, oinarrizko araudian ezarritakoaren arabera:

  “la persona trabajadora tendrá derecho a ausentarse del trabajo por causa de fuerza mayor cuando sea necesario por motivos familiares urgentes relacionados con familiares o personas convivientes, en caso de enfermedad o accidente que hagan indispensable su presencia inmediata.

  Las personas trabajadoras tendrán derecho a que sean retribuidas las horas de ausencia por las causas previstas en el presente apartado equivalentes a cuatro días al año.”

• Lanaldi trinkoan ezin da bazkaltzeko etenaldirik egin. Gerentziari gogorarazi diogu, lanaldiaren atsedenaldian, langileek nahi dutena egin dezaketela, jatea barne.

• Interes partikularragatiko lanaldi-murrizketak langile ez-iraunkorrei ere aplika dakizkieke.

• Nahitaezko eginbeharrak betetzeko baimenari dagokionez, ezin da eskatu aurkeztutako dokumentazioak egiaztatzea lan-ordutegitik kanpo ezin dela egin baimena eskatzen den izapideak.

• Puntuazio-baremoa kentzea osasunarekin, genero-indarkeriarekin eta kontziliazioarekin zerikusia duten gaiengatik lanaldia eskatzeko; izan ere, egoera horietan aukeraketa bermatuta geratu behar da, eta ez baremo bati lotuta.

• Berdinketa hausteko irizpide gisa, diskriminatzailea izateagatik lan-harremana iraunkorra edo aldi baterakoa izatea ezabatzea, bai eta lanpostuan antzinatasuna izatea ere, lanbide-sustapenerako eta -mugikortasunerako eskubidea oztopatzeagatik.

Mundua oso azkar aldatzen da, baina UPV/EHUko Gerentzia, bere Marmotaren Egunean ainguratuta, ez dirudi konturatzen denik. Obsesionatuta jarraitzen du bere fitxaketa inpolutuekin, nahastutako "gorabeherekin" eta bere hemeretzigarren mendeko prozedurekin.

Unibertsitate publiko bateko langileen kudeaketak antolakuntza- eta kultura-eredu berrien berri izan behar du, eta eredu horietan pertsonak eta haien beharrak daude zentroan. Motibazioa, lana modu eraginkorrean garatzeko hain beharrezkoa dena, ezabatu egiten da langileenganako kontrol eta konfiantza faltaren artean.

Hobetzen ez dena okertu egiten da.  

 

 

 TELELANA: GERENTZIAREN ANTIPODETAN

Joan den urriaren 5ean, osteguna, 2016ko pilotua ordezkatuko duen Telelaneko Akordio baten negoziazioari ekin genion berriro, mundu guztiak onartzen baitu zaharkituta geratu dela aspaldi.

Izan ere, lege- eta erregelamendu-berrikuntza batzuk daude, hala nola Eusko Jaurlaritzaren 113/2023 Dekretua, sektore publikoko langileentzako telelanari buruzkoa, UPV/EHU horren parte baita, 3/2022 Legea, Euskal Sektore Publikoari buruzkoa.

UPV/EHUk alegatu du dekretu hori ez zaiola aplikatzen, bere aplikazio-eremuan ez duelako Unibertsitatea berariaz aipatzen.

Guk ez dugu horrela ikusten, eta UPV/EHUri ere aplika dakiokeela uste dugu. Dekretu horrek ezartzen duen esparrua hobetu daitekeen arren, hemen proposatzen zaiguna baino askoz hobea da.

Hori gorabehera, uste dugu inkoherentea dela, erakunde publikoa den aldetik, UPV/EHU, nolanahi ere, 113/2023 Dekretuak euskal sektore publikorako "minimo" eta "oinarrizko" gisa ezartzen dituen irizpideetatik aldentzea. Irizpide horiek, gainera, Estatuko Administrazio Orokorrak, azkenean, dagokion erregulazioa onar dezakeenean erabiliko dituen irizpideen antzekoak dira. Hasierako bilera izanik, printzipio orokorrak jorratu ziren, eta berehala egiaztatu ahal izan genuen langileen eta Administrazioaren artean dagoen distantzia, telelanari buruzko kontzeptuetan eta nola arautu behar den.

CCOOk bere garaian hainbat alegazio eta gogoeta egin zituen Administrazioaren aurreko proposamenei buruz, orain egiten ari garenaren ildo beretik.

• Bileran azaldu genuenez, guretzat behar-beharrezkoa da ikuspegia errotik aldatzea, batez ere telelanaren bidez zerbitzua ematea benetan arrunta delako. Horren ordez, Administrazioak "Plan pilotu" mugagabe moduko bat proposatzen jarraitzen digu, 2016ko hasierako 30 postuetatik 2027ko 100 postuetara igaro gaitezen. Zentzugabekeria.

Aitzitik, CCOOk esan du 113/2023 Dekretua eta, praktikan, beste erakunde batzuetan (aldundiak, udalak...) ikus ditzakegun gainerako araudiak abiapuntu dituen printzipio bera hartu behar dela: telelana daitekeen lanpostu orok telelana egiteko aukera izan behar duela. Ez da egia UPV/EHUn zerbitzua aurrez aurre ematen dela definizioz. Beraz, ezin dira plazak mugatu. Telelana uneren batean eskatu dutenek ondo dakite nagusiaren nahierara ari direla, eta nagusiak eskaera baimendu nahi duen ala ez, bai eta eskabidea lortzeko "puntu" nahikoak izateko prest dauden ere, baldin eta aldez aurretik horretarako baimena ematen badiete.

Horren ondorioz, telelangarriak diren postu asko telelanatzen dira, eta, egia esan, ez litzateke arazorik egongo.

• Telelana egin dezaketen lanpostuen katalogoa egin behar da (edo ez), segurtasun juridikoarekin, UPV/EHUko langileek eta haien nagusi hierarkikoek aldez aurretik jakin dezaten zerbitzua emateko aukera dutela, gainerako lanaldi modalitateekin gertatzen den bezala.

• Bestalde, uste dugu telelana edozein unetan eskatu ahal izango dela, deialdi irekian. Are gehiago, proposatu dugu telelanaren modalitate bat egotea oporraldietarako (adibidez, unitate askotan presentzialtasun-premia txikiagoa egon daiteke).

• Unitate bakoitzean beharrezkoa den gutxieneko presentzialtasun-maila aztertu behar da, eta horrek bakarrik mugatu beharko luke telelaneko plazen kopurua. Baina proposamenean, guretzat zentzurik ez duen % 50etik abiatzen da: gutxiago edo gehiago izan daiteke.

• Horrekin lotuta, bileran aipatu zen, halaber, mugatu egin behar direla une jakin batean telelana ukatzea eragin dezaketen "zerbitzuaren beharrak". Salbuespenezkoak eta objektiboak izan beharko lukete, inola ere ez arbitrarioak.

• Administrazioaren proposamenean, "urruneko lanaren bidezko lanaldi malgua" izeneko prestazioa arautzeko atal bat zegoen, ezaugarri mugatukoa (asteko egun bakarra, unitateko % 80ko presentzialtasuna...). CCOOren iritziz, gai hori, berez telelana ez dena, aparte jorratu behar da, eta horregatik ez dugu komentatuko. Ez dugu, halaber, benetako telelana berritasun baten truke aldatzeko tranpan eroriko. Berrikuntza hori, nolanahi ere, osagarria edo salbuespenezkoa izango da. Ez du zentzurik modalitate hau hemen agertzea, plaza-mugarik gabe, telelana oparitzen den bitartean.

Aipatutakoaz gain, beste alegazio batzuk egin genituen idatziz, zehatzagoak, lanaldi honetako prestazio-baldintzak hobetzeko eta hainbat muga ezabatzeko. Hala ere, arestian azaldutako printzipioak onartzen diren edo ez kontuan hartuta, ikusiko dugu horretan sar gaitezkeen edo proposamen osoari EZETZ eman behar diogun.

CCOOk telelana Administrazio moderno bati dagokion moduan arautzea eskatzen jarraituko du, bikaintasunekoa dela baitio, baina ez lan-baldintzei dagokienez.