BIKAINTASUNAREN EDO GEHIEGIKERIEN CAMPUSA

UPV/EHUko ordezko irakasle askoren salaketa jaso dugu CCOOko Atal Sindikalean, irailetik lanean egon arren hilabete horretako soldata kobratu ez dutelako, eta urrian kobratuko duten ere ez dakitelako.

Urriaren 11ko grebaren ondoren, zeinean hain zuzen ere aldarrikapen nagusietako bat ordezko irakasleen prekarietatea baitzen, langile horien aurkako beste eraso batekin topo egin dugu, agian UPV/EHUko ahulena, eta, oraingoan, errektoretza-taldeak ezin dio errua LOSUri egotzi.

Gai honen larritasuna dela eta, Irakasle eta Ikertzaileen Errektoreordetzari eta Gerentziari egoerari buruzko informazioa eskatu diegu, baita arazo hori lehenbailehen konpontzeko hartu beharreko neurriei buruzkoa ere.

UPV/EHUk horren berri eman arte, badakigu irakasleei ordaintzen ez zaien horren atzean oso errealitate kezkagarria dagoela:

TEKAZELaren lan-gainkarga

TEKAZELak urteak daramatza gehiegizko lan-egoerak pairatzen, eta egoera horiek muturrera eramaten dituzte eta zuzenean eragiten diete osasunari. Ez da egoeraren araberako zerbait, baizik eta egitura-egoera bat, denboran jarraitua.

Ez dago aitzakiarik: errektore andreak hedabideetan saltzen duen "euskal oasiatik" urrun, Unibertsitate Ministerioak argitaratutako datuen arabera, UPV/EHUk IRI/TEKAZEL ratio txarrena du Estatuko unibertsitate publiko guztietan. TEKAZELaren gutxiagotze hori, egiturazkoa izateaz gain, ez da epe laburrera konpontzeko modukoa. Izan ere, hainbestekoa da egoeraren aurreko utzikeria, non errektoretza-taldeak ez baitu kontuan hartu ere egiten. Erreferentziako azken plantilla 2008koa da. Harrezkero, ez analisirik, ez proposamenik, ez ezer.

Bitartean, TEKAZELa egunez egun aurkitzen da lana eskatutako epeetan eta gutxieneko baldintza egokiekin egiteko gaitasun nahikorik ez dagoen egoeretan. Lan egiteko modu horrekin batera, etengabeko alertan, akatsak egin ohi dira, horrek dakarren gainkarga mentalagatik eta prozedurak berrikusteko ezintasunagatik. Lan egiteko modu hori, gainera, osasunean eragin negatiboa duen arrisku psikosozialeko faktore bat da. Defizit kuantitatibo iraunkor horri langile akastunen kudeaketa gehitzen zaio, eredu zaharkituetan oinarritua, non lana aurrera ateratzeak bakarrik axola duen, edozein modutan eta edonoren kontura.

ADIBIDEAK:

Zerbitzu gehienetan ohiko egoera den arren, kasu batzuk oso adierazgarriak dira.

 

1- UPV/EHUko funtsezko zerbitzuek, hala nola Pertzonala, Nominek edo Prebentzioak, ez dute baliabide nahikorik egungo plantillaren beharrak kudeatzeko. Azken horren adibide gisa, Hezkuntza sailburuak berriki egindako adierazpenak, praktiketako ikasleak Gizarte Segurantzan afiliatzeko betebeharra gauzatzeko zailtasun burokratikoei buruzkoak. Baliabideak gehitzea planteatu beharrean, betebeharrak betetzeko luzamendua proposatzen du, ikasleei zuzenean kalte eginez. [1]

 

2- Beste adibide zehatz bat IKTen Gerenteordetzan dago; izan ere, plantilla gehiegi kargatuta dagoenez, langileen txanda-kontratuak ere ez dira betetzen ari, eta gainerakoek gehiegizko lan-karga hartu behar dute beren gain. Gainera, IKTetako langileek jada urteak dirauten deserosotasun-baldintzetan egiten dute lan hori, zarata eta tenperatura onartezinekin. Larritasun handiagorako, lana planifikatu eta antolatu beharrean, errektoretza-taldeak nahiago du zerbitzuak kanpora ateratzea, "negozio" bihurtuz "zerbitzu publikoa" izan behar duena, eta UPV/EHUren aurrekontua erabiliz alboko plantilla bat sortzeko, enplegatu publikoak babesten dituzten bermeei ihes eginez.

 3- Plantilla horrek, jasaten dituen behin-behinekotasun-maila oso handiez gain, zahartze-egoeran dago, horrek dakartzan lan-osasuneko arazoekin. Egoera hori, ordea, ez da kontuan hartzen Prebentzio eta Arreta Psikologikoko Zerbitzua dimentsionatzerakoan. Denbora gehiegi daramagu salatzen zerbitzu honek ezin dituela langileak artatu. Zer gertatzen da, gainera, adinaren araberako lanaldi-murrizketekin? Salatu nahi dugu gero eta ordu gehiago ez direla plantilla-igoerarekin konpentsatzen ari. Nora doaz ordu murriztuak? Edo, hobeto esanda, nori?  

HONETAZ GAIN:

Ingurune hori guztia nahikoa kaltegarria ez balitz, TEKAZELaren LEP masiboaren ondorioz TEKAZELak duen estres-egoera gehitu behar da. Langile gehienek urte asko daramatzate egonkortzeko aukeraren zain. Une erabakigarria da, eta hori ere kontuan hartu behar da zerbitzuen lana planifikatzeko orduan.

Badirudi errektoretza-taldeari ahaztu egiten zaiola langileak baino lehen TELAZELa eta IRIa pertsonak garela eta, hain zuzen ere, UPV/EHU osatzen duten pertsonak direla.

Non geratzen da bikaintasuna pertsonek osasuna kaltetzen ez duten baldintzetan lan egin ahal izatea bermatzen ez denean?

Non geratzen da bikaintasuna, langileei dagokienean soldata jasoko dutela ere bermatzen ez denean?

Non geratzen da bikaintasuna zerbitzuen ohiko kudeaketak pertsonen gainkarga dakarrenean?

Non geratzen da bikaintasuna pertsonak agendan ez daudenean?