Absurdora eramandako Presentzialtasuna

Duela egun gutxi, irakasle eta ikertzaileak aurrez aurreko jardueran sartzeari buruzko zirkularra bidali zuen irakasle eta ikertzaileen errektoreordeak. Zirkular horretan, honako hau gogorarazten zaigu:

"el PDI debe acudir, con carácter general, a su centro de trabajo y prestar sus servicios desde el mismo, con independencia de que el alumnado reciba las clases y/o tutorías de forma presencial o telemática, en función de que puedan garantizarse las medidas requeridas por las autoridades sanitarias. Aclarar que, de acuerdo con el artículo 9.4 del RD 898/1985, las tutorías tienen el mismo carácter de obligación docente que la impartición de clases, y no existe razón para entender que no deban tener carácter presencial para el profesorado”.

 

Errektoretza honi ez bazaio nahikoa arrazoi iruditzen bizi dugun osasun-krisia, gaizki goaz. Nahikoa izan beharko lukete garraiobideetan, zentroan bertan, bulegoan, korridoreetan, komunetan eta abarretan ikusgai jartzeak. Gainera, aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko azken ikerketek gogoeta eragin beharko liokete errektoreordetzari, eta aitortu beharko lukete arrazoi logiko eta zientifikoak daudela irakaskuntza telematikoa ematen denean presentzialtasunik eza justifikatzeko. Zer gertatzen da? Zentzuzkoa eta justifikatua dirudi ikasleak etxera bidaliz babestea eta, hala ere, ez dago arazorik langileak beharrik gabe arriskuan jartzeko.

 

Gainera, paragrafo horrek urratu egiten du horri buruz “Recomendaciones del Ministerio de Universidades a la Comunidad Universitaria para adaptar el curso universitario a una presencialidad adaptada” eta higiene-neurriak eranskinaren 7. puntuan (5. orrialdea), Osasun Ministerioak eta Unibertsitate Ministerioak sinatutakoan, 2020ko abuztuaren 31n eguneratutako “Medidas de prevención e higiene frente a Covid-19 para centros universitarios en el curso 2020-2021” izenekoan, adierazitakoa. Zehazki, honako hau adierazten da:

“Se fomentará la continuidad del teletrabajo para aquellas actividades que no requieran necesariamente de presencialidad de la persona trabajadora (tutorías, reuniones…)”.

Geure buruari galdetzen diogu zergatik ez den gomendio hori zirkularrera eraman. Hemen, komeni zaigunean, CRUEk eta Ministerioak emandakoari kasu egiten diogu, eta, komeni ez zaigunean, forrutik pasatzen gara.

Izan ere, irailaren 15eko azken irakasle eta ikertzaileen batzordean, CCOOk eztabaida sutsua izan zuen irakasle eta ikertzaileen errektoreordearekin gai horri buruz. Guk erabateko ulertezintasuna erakusten dugu irakasle eta ikertzaileak bere bulegoan egon behar duelako online eskola edo tutoretza bat emateko. Gure ustez, horrek ez du inolako zentzu praktikorik, eta, gainera, dagoeneko aipatu ditugun beharrezkoak ez diren hainbat arrisku dakartza. Hala ere, errektoreordeak irakasle eta ikertzaileen presentzia fisikoaren defentsa egin zuen, enplegatu publiko gisa dugun betebeharrari eta gure lanpostuan egoteko dugun betebeharrari dei eginez. Eta, kontrol hori egitea ezinezkoa denez, berriz ere nabarmendu da irakasle eta ikertzaileekiko konfiantza-falta ulertezina dela, irakasleek egoera berrira egokitzeko egin duten ahalegina kontuan hartuta. Gainera, eskura dauden tresnek aukera ematen dute, are gehiago, irakaskuntza-jarduerak monitorizatzeko, orain arte frogatu den bezala.

Badirudi arau zentzugabe horretatik salbuetsita geratzen direla COVID-19 kodearen langile kalteberak (eskatu, frogatu eta eskaera onartu arte itxaron behar dutenak) eta "indarrean dauden kontziliazio-neurriei heltzen dien irakasle eta ikertzaileak". Neurri horiek ez ditugu argi, ez baitzitzaigun gai zehatz horri erantzun nahi izan, behin eta berriz esan arren.

Guztiz zentzugabea da UPV/EHUk horri buruz duen jarrera, hainbat instantziatatik gehien azpimarratzen den gomendioa, hain zuzen ere, ahalik eta lan gehiena aurrez aurre ez egitea denean, baina are gehiago aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko informazio berriekin. Suposatzen dugu Bikaintasunaren Unibertsitate hau eta irakasle eta ikertzaileen errektoreordetza, bereziki, prest egongo dela onartzeko horrek bere langileentzat dakarren osasun-arriskua, bai eta horrek ekar ditzakeen ondorioak ere.

Badirudi harresi baten kontra talka egiten jarraitzen dugula, zeinak, arrazoimena eta ezagutza irudikatu beharrean, irrazionaltasuna eta konfiantza eza gailentzen dituen.