EBJAren abokatu nagusiak bitarteko langileei buruz ateratako ondorioak. EHUko CCOO sindikatu-atalaren balorazioa.
Europar Batasuneko Justizia Auzitegiaren abokatu nagusiak Espainiako epaileen epaiketa aurreko arazo batzuei erantzun die, Madrilgo Erkidegoko Osasun Saileko bitarteko estatutupeko langileen (funtzionarioen baliokideak) eskaeren aurrean.
Espainiako epaileek Europar Batasuneko Justizia Auzitegiari galdetu diote Iraupen Zehatzeko Lanari buruzko 1999ko Esparru Akordioa jasotzen duen Europako Zuzentarauaren aplikazioa.
Zuzentarau horrek aldi baterako kontratazioaren abusua saihesteko neurriei buruzko klausula bat du.
Hauek dira neurri horiek:
- kontratu edo lan-harreman horiek berritzea justifikatzen duten arrazoi objektiboak;
- ondoz ondoko lan-kontratuen edo lan-harremanen gehieneko guztizko iraupena Iraupen mugatua;
- kontratu edo lan-harreman horien berritze-kopurua.
Funtsean, administrazioa arrazoi objektiboetan oinarritzen da behin-behinekotasuna eta, aldi berean, aldi baterako kontratuen berritzea justifikatzeko. Era berean, denbora-muga bat dago, baina badakigu ez dela betetzen. Aldi baterako kontratu kopuru bat ere aurreikusten da, eta hortik aurrera jardun beharko litzateke, baina hori ere ez da betetzen.
Arrazoi objektiboak, edo ez dira halakoak (beharrak egiturazkoak direlako eta ez koiunturazkoak), edo ez dira nahikoak abusua saihesteko edo zigortzeko, eta, beraz, ez dira eraginkorrak zuzentarau hau betetzeko, Espainiako epaileek funtsean galdetzen dute zer litzatekeen nahikoa eta, gainera, zer litzatekeen egingarria abusu hori zigortzeko eta/edo saihesteko.
Abokatu Nagusiak bere ondorioetan, zeinak berak gomendatzen baitu EBJAk erantzutea, uste du Auzitegi Gorenaren 2018ko azken jurisprudentziak aitortzen duela lanpostuan jarraituko duela harik eta legez bete arte, eta kalte-ordain bat emango duela.
Bere ustez, jarrera hori bat dator Zuzentarauarekin, eta, horrez gain, kalte-ordain gehigarri bat ezarri beharko litzateke, bidegabeko kaleratzeagatiko kalte-ordainaren ordez, kargu-uzte bakoitzeko (eta oroharreko prezioan). Hori da gaur egun existitzen ez dena, eta Espainiako legedian sartu beharko litzateke.
Mugagabe ez-finko bihurtzeari dagokionez, alde batetik, edo langile mugagabe eta finko bihurtzeari dagokionez, lehenengo gauza baztertzen du, baina bigarrena ez du baztertzen.
Finkoak ez diren mugagabeak arbuiatzen ditu, konbertitze hori ez delako nahikoa zehapen, prekarietatea iraunarazten duelako, langile horiek izatezko egoera berean dauden neurrian, hau da, berdin kargugabetu daitezkeelako.
Mugagabe finkoei buruz (edo estatutupeko langile edo funtzionario bihurtzeari buruz), uste du hori ere ezin dela automatikoki egin (hau da, pertsona jakin baten eskariaren aurrean, edo "dekretu bidez"), eta are arazotsuagoa izango litzateke, funtzio publikoan sartzeko printzipioen aurka joateagatik.
Baina ez du baztertu bihurtze hori beharrezkotzat jotzea "zigor" gisa, beste alde batetik sakoneko arazoa konpontzen duelako.
Horretarako, prozedura ordenatuak egitea eskatuko litzateke, izendapenetan ordena argi gera dadin. Sendotze prozesu moduko bat, ez prozesu irekiak, gehiegikeria zehatza konpontzen ez dutenak.
Prozedura horiek kontuan hartu beharko lituzkete hautaketa-prozesuak gainditzen dituzten langile guztiak, nahiz eta lanposturik lortu ez, gainditu ez zutenak edo parte hartu ez zutenak bezala ez tratatzeko.
Hau da, aukera zabaltzen du EBJAk uste izan dezan egokia dela behin-behinekotasuna zigortzea lanpostu finko bihurtzearen bidez, eta hala erabaki dezakete Espainiako epaileek.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina