UPV/EHU LOTARA ETZANDA
Lan-osasuna da, beste behin ere, UPV/EHUko ahazturik handiena. Errektoretza-taldearekin, agintaldiaren azken fasean, ezer ez dela egin esan dezakegu. Sentitzen dugu ikustea mundu mailako pandemia bat ere ez dela nahikoa izan gure agintariei unibertsitate honetako Prebentzio eta Osasun Zerbitzuak eta Arreta Psikologikoko Zerbitzuak indartzea erabakitzeko.
Hauteskunde-programa ez betetzea:
Hona hemen errektoreak hauteskunde-programan hartutako konpromisoa:
2024an: Laneko Arriskuen Prebentziorako Zerbitzuak dimentsio egokiak izatea. (2)
Norberaren eta taldearen osasuna zaintzeko plana (3) egitea, arreta berezia jarrita bereziki sentikorrak diren pertsonengan, eta istripuen eta gaixotasunen prebentzioan.
Programaren osasunari buruzko aipamen bakarrean, bete ez diren 4 promesa ikusten ditugu:
Beste ekimen batzuk ere ez dira babestu nahi izan, hala nola UEk sustatutako irakasle eta ikertzaileen osasun mentalari buruzko inkesta. Horren berri eman zuen sindikatuak, baina errektoretzak ez zuen parte hartu nahi izan. [2]
(3) Osasuna zaintzeko plan indibiduala eta kolektiboa: zein erraza den agintzea eta gero ezer ez egitea. Alde horretatik, kontua ez da plan hori ez dela hasi, baizik eta ez dela ezertxo ere egin plan hori abiarazteagatik. Gainera, zerbitzuan langile gutxi daudenez, une honetan ezinezkoa izango litzateke hori egitea eskura dauden giza baliabideekin eta baliabide ekonomikoekin. (4) Kontziliazioa eta telelana: kontziliazio-neurriei eta telelanari arreta berezia emateko promesari dagokionez, CCOOk Kontziliazio Planaren Proposamena aurkeztu du, baina ez da aintzat hartu [4]. Ildo beretik, telelanari buruzko akordioa egungo araudira egokitzeko proposamena aurkeztu zuen, eta araudi hori ere alde batera geratu da.
Aurrekontuak dena dio:
Eta hori gertatzen da erakunde pribatuekin hitzarmenak egiteko partida handitzearekin batera; izan ere, gero eta pertsona gehiagok jo behar dugu kanpoko zerbitzu horietara analisi eta azterketa medikoetarako. Horren adibide da "Servicios de suministro de personal de enfermería, de personal médico y personal técnico para la realización de reconocimientos médicos, y análisis clínicos en la UPV/EHU" izeneko azken kontratua. Kontratu horretan, enpresa esleipendunak, IMQk, prebentzio-zerbitzuari esleitutakoa baino zenbateko handiagoa poltsikoratuko du bi urterako:
215.000 €bi urterako, eta IMQri % 20ko BEZa gehitu behar zaio.
Argi dago Prebentzio Zerbitzurako aurrekontua handitu egin behar dela. Ezin da gehiago itxaron.
Zerbitzuak bermatzea:
Adibide gisa, laneko medikuaren plazak 24 ordainsari-maila du esleituta, zerbitzu bereko teknikariek 25 maila baino gutxiago. Euskararen C1 maila eskatzen zaio Osakidetzan B2 maila eskatzen denean, eta, gainera, lanaldia ez da erakargarria beste administrazio batzuetan eta sektore publikoan dutenarekin alderatuta. Berehala zuzendu behar da.
Gainera, kontuan izan behar da, zerbitzu horietako plantillaren adinak gora egin ahala, bajak, ordutegi-murrizketak eta erretiroak gertatzen direla, eta horiek betetzea zaila dela, eta, ondorioz, zerbitzuak behar bezala bete gabe geratzen direla. Bestalde, UPV/EHUren zenbait "maniobra" gehitu behar dira, adibidez, Bilbon bi plaza amortizatu zirenean, inoiz bete ez den laneko medikuarentzat lanpostu bat sortzeko.
Prebentzioa maila guztietan:
Prebentzio-zerbitzuaren erabakiek zuzendaritza-taldearen eraginik ez dutela bermatu behar dute, eta nahitaez bete behar dira. Zerbitzuaren zeregina da unibertsitateko langileen segurtasuna eta osasuna behar bezala babesten direla bermatzea. UPV/EHUko Gerentziak prebentzio-zerbitzuari buruzko esku-sartzearen adibide bat langileen osasunaren kontura energia aurrezteko aitzakian jasan ditugun berokuntza-mozketak izan dira.
Osasun mentala laneko segurtasunaren eta osasunaren beste alderdi bat da, eta ezin da alde batera utzi.
UPV/EHUk gaur egun ez du zerbitzu hori bere langileentzat. Egungo Laguntza Psikologikoko Zerbitzuak ikasleei bakarrik zerbitzua emateko gaitasuna baino ez du, eta oso mugatua, nahiz eta zerbitzua sortu zenean helburua unibertsitate-komunitate osoari arreta ematea izan.
CCOOk uste du Arreta Psikologikoko Zerbitzuak Prebentzio Zerbitzuaren mende egon behar duela eta UPV/EHUko langileei arreta emateko baliabide nahikoak izan behar dituela. Beste gauza bat da Prebentzio Zerbitzuaren mende egon ez daitekeen zerbitzu espezifiko bat mantendu nahi izatea ikasleentzat.
Ondorioak:
Agindutakoa betetzetik urrun, errektorea buru duen errektore-talde honek ez du ezer egin UPV/EHUko Prebentzio eta Arreta Psikologikoko Zerbitzuak hobetzeko: lotara joan dira. Agindu horrek, mundu mailako pandemia baten ondoren, ez du euro bakar bat ere handitu arlo horretako aurrekontua, eta, aldi berean, aurrekaririk gabeko murrizketak ezarri ditu gure eskubideetan, eta gure lan-baldintzak okertu ditu.
Zorionak!