UPV/EHUren FINANTZAKETA. ALFERRIKAKO GERRA, BIKTIMA: LANGILEAK

Azaroaren 5ean, CCOO UPV/EHUren finantzaketaren egoerari buruz informatzeko Errektoretzak deitutako bileran izan da. Erantzukizun instituzionalagatik joan gara, nahiz eta formatua —ordubeteko bilera aldeaniztuna zazpi sindikatutarako— ez zetorren batere bat CCOOk irailaren 9an formalki eskatu zuen aldebiko lan-bilerarekin, gai hori behar duen seriotasunarekin jorratzeko eta horretarako “zain” gaudela.

Bilerak, zoritxarrez, gure susmoak baieztatu ditu: antzezpen baten aurrean gaude, Errektoretzaren eta Eusko Jaurlaritzaren arteko antzu gerra politiko baten aurrean, non biktima bakarra dagoen: Euskal Unibertsitate Publikoa eta, batez ere, bere langileak. Egoera honen aurrean, CCOOtik gertakariak azaltzera behartuta ikusten dugu geure burua.

Propagandan Oinarritutako Errektoretza Baten Arduragabekeria

Errektoretza taldearen jarduna gai erabakigarri honetan ez da izan duen arduraren mailakoa. Bere estrategia gardentasun faltak eta langileen legezko ordezkaritzarekiko mespretxuak markatu dute: CCOOk Eusko Jaurlaritzari aurkeztutako "Beharren Diagnostikoa" formalki eskatu badu ere, erregistro bidez ere, Errektoretzak uko egin dio dokumentazio hori emateari. Izan ere, nahita ezkutatu zaigun txosten bat eztabaidatzeko deitu gaituzte bilera batera.

Gainera, Errektoretzak finantzaketaren % 50eko igoera eskatuko zuela iragarri die komunikabideei, justu Eusko Jaurlaritzak bere aurrekontu proiektua aurkeztu baino egun bat lehenago. Maniobra honek funtsak benetan lortzea baino, inpaktu mediatikoan gehiago oinarritutako estrategia erakusten du. Izan ere, Kontseilariak berak adierazi duen bezala, ekintza hau ez dirudi gertaera isolatua denik, baizik eta ekintza sekuentzia guztiz sinkronizatu baten barruan kokatzen da —Errektoretzak hasi eta bere sindikatu kideek lagunduta—, zeinaren azken helburua ez zen negoziatzea, baizik eta gatazka politiko bat sortzea data oso zehatz batean. CCOOk UPV/EHUko Langileentzat kaltegarria den botere borroka antzu hau salatzen du.

Gardentasun falta eta konfrontazio hau are ulertezinagoak dira kontuan hartzen badugu CCOOk, horretarako ezarritako bideak jarraituz, dagoeneko formalki aurkeztu zuela, ekainaren 24an unibertsitate honetako Gizarte Kontseiluaren Osoko Bilkuran —Eusko Jaurlaritzak ordezkaritza duen organo eskudunean—, langileen premiazko beharren katalogo zehatz bat eta horien ondorio finantzarioak, eta erantzunik jaso ez genuenez, urriaren 8an horretan tematu behar izan genuela. Beraz, onartezina da Errektoretzaren ageriko inprobisazioa, azken orduko eskaera bat aurkezten baitu jada egindako lana alde batera utzita, eta Eusko Jaurlaritzaren ustekabe itxurakeria, Gizarte Kontseiluko bere ordezkariak aldarrikapen hauen berri baitzuten duela hilabete batzuetatik.

Nolanahi ere, pozten gara Errektoretzak, azkenean, CCOOk hautagaitzei zuzendutako gure gutun irekitik defendatzen dituen aldarrikapenak bere gain hartzeaz: LOSUk ezartzen duen finantzaketa betetzeko beharra eta UPV/EHUren berezitasunengatik finantzaketa gehigarria eskatzea. Hala ere, onarpen hau berantiarra da eta badirudi arma politiko gisa erabiltzen ari dela, negoziazio serio eta planifikatu baten oinarria izan beharrean.

Bere Unibertsitate Publikoari eraso egiten dion Eusko Jaurlaritza baten Desleialtasuna

Unibertsitate sailburuaren erantzuna, instituzionala izan beharrean, Euskadiko goi-mailako hezkuntza eta ikerketako erakunde nagusiaren aurkako eraso zuzen eta suntsitzailea izan da. Bereziki zinikoa da "zientzia-gizona" eta, gainera, unibertsitate honetako errektore ohia den sailburu batek sinplifikazio demagogikoak eta datu engainagarriak erabiltzea inbertsio falta justifikatzeko. Jendaurreko mespretxu ariketa hau zifren manipulazioan oinarritzen da, eta UPV/EHUren berezitasunak ondo ezagutzen dituen norbaitengandik etorrita, fede txarreko ekintza gisa soilik uler daiteke.

Ikasle bakoitzeko gastua bataz bestekoa baino handiagoa dela argudiatzen da, baina nahita ezkutatzen da UPV/EHUren egiturazko errealitatea: goi-mailako hezkuntza bi hizkuntza ofizialetan eskaintzeko betebeharra, ia esklusiboki, unibertsitate publikoaren gainean datza. Hau ez da xehetasun txiki bat; agindu honek graduak bikoiztea, taldeak eta gelak bikoiztea, eta, ondorioz, irakasle eta administrazioko langile gehiago kontratatzea dakar.

Euskal Unibertsitate Sistemako (EUS) unibertsitate pribatuek ez dute errealitate honekin borrokatu behar, ezta Estatuko gainerako unibertsitate publiko elebakarrek ere, zeinekin gure Publikoak gutxiagotasun egoeran lehiatu behar duen.

Euskal unibertsitate pribatuek, beren legezko helburu ekonomikoei jarraiki, beren eskaintza akademikoa eskariaren eta enpresa-mozkinaren arabera hautatzen dute. Unibertsitate publikoak, aldiz, gizarte kritiko batentzako ezinbestekoak diren diziplinak sostengatzeko gotorlekua izateko betebeharra du, hala nola humanitateak, arte ederrak edo filosofia, nahiz eta "errentagarriak" ez izan. UPV/EHU ez da akademia bat, ezta tituluak emateko makina bat ere; zerbitzu publikoaren oinarrizko zutabea da, eta zerbitzu horrek kostu bat du, eta ezin da demagogikoki alderatu helburu eta betebehar desberdinak dituzten erakundeekin.

Gainera, alde batera uzten da Euskadiko UPV/EHUn sozial eta enpresarialari zuzendutako ikerketa, garapen eta ezagutzaren transferentziaren zatirik handiena UPV/EHUk egiten duela.

Bestalde, Kontseilariaren soldata-konparazioak ere faltsuak dira. Estatuko gainerakoak baino altuagoak direla argudiatzen duen bitartean, alde batera uzten du Euskadiko unibertsitate aurreko etapako irakasleek UPV/EHUko irakasleek baino hasierako soldata handiagoak dituztela. Soldata hauek beste autonomia erkidego batzuetako unibertsitate aurreko irakasleek baino altuagoak dira ere, baina Kontseilariak interesatuta alde batera uzten du beste konparazio hau.

Baita ere, beste hainbat gaien artean, alde batera uzten du gure unibertsitateak Estatuko TEKAZEL/IIP ratio txarrena duela, horrek TEKAZELentzat dakarren lan-kargarekin. Ondorioz, administrazio eta zerbitzuetako langileen proportzioa askoz txikiagoa denez —soldatak, batez beste, irakasleenak baino baxuagoak izanik—, langile bakoitzeko batez besteko kostua artifizialki puzten da. Hauek adibide gutxi batzuk baino ez dira, baina askoz gehiago daude, eta erakusten dute Kontseilariak adierazitakoa sinplifikazio estatistiko onartezina dela.

Baliozko irizpide bakarra Estatuko batez bestekoarekin konparatzea bada, proposatu beharko genuke, orduan, Kontseilariaren beraren soldata jaistea, zalantzarik gabe, Estatuko bere homologoen batez bestekoa baino askoz altuagoa baita?

Azkenik, plangintza faltari buruzko bere salaketan sartu nahi dugu. Horretan arrazoi zati bat du errektoretza taldeari dagokionez, baina ez du historia osoa kontatzen, ezta berari dagokion zatia ere. Unibertsitate zorroaren arduradun gisa, bere betebeharra zen duela hilabete batzuk errektoretza talde berriarekin elkarrizketa eraikitzaile bat hastea, legeak eskatzen duen urte anitzeko finantzaketa plana egiteko. Ezjakintasun edo "ustekabeko" alegazioa jasanezina da, are gehiago CCOOk dagoeneko mahai gainean jarri zituenean unibertsitate honen beharrik premiazkoenak foro egokian: Gizarte Kontseiluan, non Eusko Jaurlaritzak berak ordezkaritza duen.

CCOOren Jarrera: Finantzaketa ZERTARAKO?

Botere borroka honen erdian, UPV/EHUko langileak dira biktima. CCOOrentzat, eztabaida ez da inoiz izan zenbakien dantza soil bat, helburuen kontu bat baizik. Errektoretzak erantzun nahi izan ez duen eta Eusko Jaurlaritzak planteatu nahi izan ez duen funtsezko galdera hauxe da: Finantzaketa ZERTARAKO?

Gure erantzuna argia eta zalantzarik gabekoa da. Finantzaketa handitzea ez da helburu bat berez; unibertsitate publikoaren etorkizuna eta bere langileen duintasuna bermatzeko ezinbesteko bitartekoa da. Diru horrek unibertsitate aurreko etapako irakasleekin eta beste euskal administrazio batzuetako TEKAZELekin pairatzen dugun prekarietatea eta bidegabekeria konparagarria amaitzeko balio behar du, eta horregatik exijitzen dugu edozein finantzaketa planek partida zehatzak izatea IIP eta TEKAZELentzako soldata duinak bermatzeko; TEKAZELen karrera horizontala behingoz ezartzeko; zerbitzuen beharrak asetzeko promozio prozesuak eta plantillaren benetako handitzea ziurtatzeko; eta elebitasunaren kostua partida gehigarri gisa aitortzeko, eskatu behar dena, eta ez gainerako kapituluak lastatzeko aitzakia gisa.

CCOOk ez du parte hartuko antzezpen honetan. Antzu gerra amaitzea eta negoziazio prozesu serio, garden eta urte anitzeko bat hastea exijitzen dugu, UPV/EHUko Langileen ordezkarien parte-hartzearekin, langileen beharrak eta Euskal Unibertsitate Publikoaren etorkizuna erdigunean jarriko dituena.

Elkarrizketa instituzional falta honen azken pasartearekin amaitu nahi dugu. Prentsaren bidez jakin dugu Errektoreak premiazko bilera bat eskatu diola Lehendakariari, Eusko Jaurlaritzako bere solaskide naturala alde batera utziz. CCOOtik, soilik opa diezaiokegu Errektoreari Lehendakariarengan aurki dezala hark sindikatu honi ukatu dion harrera ona eta aldebiko elkarrizketarako borondatea.

  ¡CCOO UPV/EHUko Langileen defentsan!

AFILIATU CCOOra: ONDO DATORKIZU!

94 601 2437
ccooupv-bi@ehu.eus

Eskaneatu edo egin klik QR kodean