LORE JOAN DA ETA IRITSI DA... JUANJO?

 Aurten ere Telelanaren Nazioarteko Eguna ospatzen dugu, eta ez dugu berritasun handirik.

 

Egoera:

Administrazio Publikoko telelana arautzen duen EPOEren 47 bis artikulua dago, eta Euskadin, berriz, Euskal Autonomia Erkidegoko sektore publikoko enplegatu publikoentzako telelanari buruzko 113/2023 Dekretua dugu, bai eta sektore pribatuko telelanari buruzko Espainiako lege bat ere, eta horri buruzko beste erregulazio batzuk hainbat erakunde eta erakundetan.

Esperientzia handia metatu da jada, eta jardunbide egoki batzuk ezarri dira azken urteetan.

Erakunde eta enpresa askok egiaztatu ahal izan dute telelanak funtzionatzen duela. Gainera, 2020an ikusi ahal izan zen, pandemiak iraun zuen bitartean, funtziona zezakeenaren zati handi bat funtzionamenduan nola mantendu zezakeen eta aldi berean arrisku jakin batzuk nola saihestu.

 

Baina.... UPV/EHUn: 

Hala ere, UPV/EHUn, Administrazioak eutsi egiten dio 2016ko Telelanari buruzko Akordioari, eta horrek, jakina, ez du betetzen gaur egun indarrean dagoen legedia. Izan ere, lanpostu batzuk batu besterik ez du egiten zerbitzua emateko modu horretara iristeko. Gogoan izan behar da, teorian, lanaldi mota bat dela, baina ezin dela beste batzuk bezala erabili, numerus clausus zorrotza baitago. Izan ere, Berdintasun Planak % 10eko helburua ezartzen du (gutxienez 200 plaza), eta, nolanahi ere, CCOO gisa ados ez egoteaz gain, oso urrun gaude.

 

 

Kontuan hartu beharreko beste arazo bat da plaza-muga hori erabiltzen ari dela telelana egiteko eskubidea duten pertsonekin ere, osasun-arrazoiengatik edo kontziliazio-beharrengatik lanaldia egokitzeko eskubidearen ondorioz. Ondorioz, zainketa-premiak dituzten eskaera asko kanpoan geratzen dira, egoera guztiz desberdina denean (kontziliaziokoa, eta ez lanaldikoa). Kasu horietan ezin da ukatu.
Horrek dagoeneko ezagutzen dugun zerbait erakusten du; izan ere, erakunde honetan, bereziki, ez da erabat fidatzen zerbitzua telelanean emateaz, hau da, ez da langileekiko fidatzen; eta, nolanahi ere, ez da horretarako baliabiderik jarri nahi, beste hainbat gauzatarako bezala. Bestalde, arreta handiagoa jartzen dugu telelanak izan ditzakeen "arriskuetan" edo alderdi negatiboetan, baizik eta, besterik gabe, funtzionatu egiten duela eta beste onura batzuk ere badituela, bai erakundeentzat, bai langileentzat.
Telelanarekiko gorrotoa, aurreiritzi zaharkituetatik eratorritako posizio pertsonala dirudiena, emaitzen azterketa baten emaitza baino gehiago. Izan ere, 2016ko araudiak jasotzen du urteko jarraipena eta balorazioa egin behar dela modalitate hori praktikan jartzeari buruz, eta ez dago jasota handitzea eragozten duen balorazio negatiborik dagoenik. 

Telelana bai, baina nahi dudanean: 

Jakina, erresistentzia hori gauza langilearentzat bereziki interesgarria denean baino ez da (eta hala izateko arrazoi asko daude). Ondo datorkionean, batez ere Gerentziari, orduan bai telelana edo "urrunean lan" egiten da, hau esatea gustatzen zaien bezala: zentroak ixtea, baja bat ez hartzeko telelana egin duten pertsonen kasuak, etxetik aldi baterako ezintasun-egoeran dauden pertsonak...

Gogoratu behar dugu telelana ez dela zerbitzua emateko edo lanaldia egiteko modalitate bat, UPV/EHUtik kanpokoa, kontrakoa baizik. Langile gehienek (irakasle eta ikertzaileak) telelana egin ohi dute, eta ez dirudi produktibitatean eragin negatiboa duenik. Guztiz naturaltzat ere hartzen da, hala den bezala. Badirudi, beraz, telelanak TEKAZELen produktibitatean soilik duela eragin negatiboa.

Eta, hasiera batean, ez litzateke telelana osorik izango, baizik eta 3 eguneko telelana eta 2 egun presentzial, oro har (nahiz eta uste dugun aukera gehiago daudela).

 

UPV/EHU is different!:

Argudiatzen zaigu 113/2023 Dekretua ez litzaiokeela aplikatuko UPV/EHUri, baina CCOO ez dator bat interpretazio horrekin, gaia saihesteko asmoa baino ez baitu. Izan ere, hala balitz ere (ez da hala), ez dago arrazoirik ez hartzeko aipatutako araudi guztia, erabilgarria den oro.
CCOOk, horregatik, behin eta berriz esan du badela garaia 2016ko Akordioa gaindituko duen telelanaren arauketa negoziatzeko, praktikan "Plan pilotu" gisa funtzionatzen jarraitzen baitu, eta ez ditu gai horri buruzko itxaropenak betetzen aspaldidanik.

 

CCOOn gaiari buruz dugun ikuspegia:

CCOOk ikuspegi erradikalaren aldaketa bat planteatu du [1] (UPV/EHUrentzat, ia bakarrik baitago horretan): arbitrarioki ematen zaion langile-talde "mugatu" bati zuzendutako neurri batetik, bere garaian salatu genuen bezala [2], benetako lanaldi-modalitate batera igaro behar da, langile gehienek aukera dezaketena.

• Balorazio bat egin behar da, eta, horrekin batera, telelangarri diren postuen katalogoa, telelangarria den lanpostu oro benetan telelandu ahal izateko.

• Zerbitzuetan eta unitateetan ager daitezkeen trabak kendu behar dira, eta eskaera horiek baliozkotzeko modua aldatu.

• Telelana ireki behar zaie orain berariaz debekatuta duten lanpostuei, hala nola zuzendariei eta beste batzuei.

Laburbilduz, zerbitzua telelanaren bidez ematea normalizatu behar da, telelana posible denean.

Mezua gure buruzagiei:

Bere burua "nazioarteko bikaintasunekotzat", berritzailetzat eta abangoardistatzat jo nahi duen erakunde bat ezin da geratu zerbitzua emateari buruzko ikuspegi zaharkitu batean, aurreko Lore Bilbao gerentearen garaian zegoen bezala. Eta, batez ere, hitzetatik eta propagandatik ekintzetara eta aurrerapenetara igaro behar du. Egungo gerentea, Juan José Unzilla, zoritxarrez, ez da gai izan orain arte UPV/EHU telelana egiteko materialez hornitzeko, ezta TEKAZELen lan-karga arinduko zutela agintzen zuten prozesu asko digitalizatzeko ere.

Aukera du Gerentziari agur esaten dionean UPV/EHU telelanari irekita uzteko, edo beste dinosauro bat bezala alde egiteko.

 

Jarrai gaitzazu X-n! 
CCOO UPV/EHUko langileen defentsan!AFILIATU CCOO: ONDO DATORKIZU!!

 94 601 2437
ccooupv-bi@ehu.eus

 

Eskaneatu edo klikatu QR kodearen gainean