LOSU MINISTRO KONTSEILUAN: ETSIGARRIA

Joan den asteartean Ministroen Kontseiluak onartutako LOSUren aurreproiektuak oso testu desilusionagarria utzi digu.

CCOO oso atsekabetuta dago PSOE-UP koalizio-gobernuko Ministroen Kontseiluak onartutako Unibertsitate Sistemaren Lege Organikoaren Aurreproiektuarekin, ez baitu benetako apustua egiten unibertsitate publikoaren alde. Unibertsitate Ministerioak aurrez argitaratutako dokumentu guztietan unibertsitate publikoetako langileak lehentasunezko sektoretzat jo dira enplegu publikoaren plangintzari dagokionez, baina onartutako aurreproiektuan paragrafo hori ezabatu da. Horrek pentsarazten digu Gobernuak ez duela inolako konpromisorik hartu nahi unibertsitate publikoekin, nahiz eta onartu haien plantillek prekarizazio eta behin-behinekotasun handia izan dutela birjarpen-tasak aplikatzearen ondorioz.

CCOOek oraindik ez du ezagutzen aurkeztutako aurreproiektuarekin batera aurkeztu behar den memoria ekonomikoa, eta zalantzan jartzen jarraitzen du noiz lortuko den BPGren % 1eko inbertsio publikoa (finantzaketari buruzko erreferentzia bakarra), kontuan hartuta Unibertsitate Ministerioak berak ez duela eperik ezartzen, Unibertsitate Politikaren Konferentzia Orokorraren esparruan (Estatuak eta autonomia-erkidegoek bakarrik parte hartzen dute bertan), unibertsitate-sistema publikoaren finantzaketa aipatutako helburua lortu arte handitzeko plana ezarriko duen batzorde bat eratzeko. 

Ezin dugu ulertu, ezta ere, demokrazia ezarri zenetik bere buruari aurrerakoi eta sozialena deitzen dion gobernuak, esparru jakin batzuetan elkarrizketa soziala eta negoziazio kolektiboa bultzatu dituenak, nola saihesten duen behin eta berriz estatuko irakasleen kidegoetako langileen eskubide hori (unibertsitateko irakasle titularrak eta katedradunak). Ogasun eta Funtzio Publikoko Ministerioak baztertu egin ditu irakasle horiek Administrazio Publikoen Negoziazio Mahai Orokorretik eta haien mahai delegatuetatik, eta Unibertsitate Ministerioak baztertu egin ditu, ez baitu Unibertsitateen Mahai Sektoriala sortu. Beste profesional batzuek, beren eginkizunengatik eta jardunagatik, tratamendu bereizia merezi dute; hala, Osasuneko, Justiziako edo unibertsitatez kanpoko Hezkuntzako Mahai Sektoriala dago. Hala ere, unibertsitateko irakasle eta ikertzaile funtzionarioek (41.500 irakasle baino gehiago) beren soldata, karrera profesionala eta lan-baldintzak Errege Dekretuetan, autonomia-erkidegoetako lege-garapenetan edo kanpoko kalitate-agentzietan arautzeko eskubidea dute. Unibertsitate Ministerioak ukatu egin du Enplegatu Publikoaren Oinarrizko Estatutuaren Legearen (TREBEP) testu bategina unibertsitateko irakasle funtzionarioen esparruan aplikatzea. 

Eta zer esan Ministerioak egiten duen iruzurrezko kontabilitateaz, behin-behinekotasuna % 8ra murrizteari dagokionez, unibertsitateko irakasleen ia % 19 zenbaketatik kanpo uzten baititu, irakasle laguntzaile doktoreek (irakasle atxikiak) eta osasun-zientzietako irakasle elkartuek osatua. Azken kolektibo horri, gainera, zigorra ezartzen zaio kontratu motari dagokionez; izan ere, azken xedapenetako bigarrenean adierazten da bere kontratuen araubidea aldi baterakoa izango dela, eta gainerako irakasle elkartuek kontratu mugagabeak izango dituztela. Are gehiago, Ministerioak beste administrazio publiko batzuen zerbitzura dauden langileen bateraezintasunari buruzko Legea ere aldatzen du, irakasle elkartu gisa irakaskuntza-arloan lanpostuak bete ahal izateko (azken xedapenetako lehena).

Zaila egiten zaigu ulertzea LOSUen aurreproiektuaren azken xedapenetatik laugarrena sartu dela, Osasun Publikoari buruzko Lege Orokorra aldatzen duena, Psikologo Sanitario Orokorraren lanbiderako gaikuntza-tituluak bete beharreko baldintza akademikoak ezartzeko.

Ez dakigu Ministerioak akatsik egin duen bereizitako irakasleak barne-sustapeneko prozesuen bidez zortzigarren xedapen iragankorrean jasotako egonkortze-prozesuetan sartzean. Paradoxikoa da hori izatea batzordeek ebaluatuko ez duten irakasle bakarra.

Legean agertzen den beste elementu bat da autonomia-erkidegoek berezitasun akademikoak dituzten beste unibertsitate publiko batzuk sortu ahal izatea. Uste dugu Menendez Pelayo Nazioarteko Unibertsitatearen antzekoak direla, xedapen gehigarri berean jasotzen baitira, hirugarrenean, baina ez dakigu zer gerta daitekeen azkenean.

Gainera, aurreko komunikatuetan adierazi dugun bezala, CCOOren proposamen asko ez dira kontuan hartu (finantzaketa-neurriak, karrera akademiko horizontal eta bertikala ezartzea, irakasleen akreditazioen erabateko onarpena agentzia autonomikoen eta ANECAren artean).

CCOOren ustez, Unibertsitate Ministerioak aurkeztutako Legea ez da unibertsitateak merezi eta behar duena, baizik eta presio-talde zehatzen eskaerei erantzuten diela dirudi. Fase hori amaituta, CCOOk Ministerioak hobekuntza-proposamentzat hartu ez dituen zuzenketak aurkeztuko dizkie talde parlamentarioei. Argi geratu da, Zientziaren Legearen aldaketa Legebiltzarrean izapidetzean eta Ministroen Kontseiluak OSALen aurreproiektua onartzean, gobernu honek ez duela goi-mailako hezkuntzaren alde egiten, ezta zientziaren alde ere, eta are gutxiago hura garatzen duten langileen alde. Lege horiekin oso zaila izango da unibertsitateak ekoizpen-eredua aldatzen laguntzea.