Absurdora eramandako Presentzialtasuna
Duela
egun gutxi, irakasle eta ikertzaileak aurrez aurreko jardueran
sartzeari buruzko zirkularra bidali zuen irakasle eta ikertzaileen
errektoreordeak. Zirkular horretan, honako hau gogorarazten zaigu:
"el
PDI debe acudir, con carácter general, a su centro de trabajo
y prestar sus servicios desde el mismo, con
independencia de que el alumnado reciba las clases y/o tutorías de
forma presencial o telemática,
en función de que puedan garantizarse las medidas requeridas por las
autoridades sanitarias. Aclarar que, de acuerdo con el artículo 9.4
del RD 898/1985, las tutorías tienen el mismo carácter de
obligación docente que la impartición de clases, y no existe razón
para entender que no deban tener carácter presencial para el
profesorado”.
Errektoretza
honi ez bazaio nahikoa arrazoi iruditzen bizi dugun osasun-krisia,
gaizki goaz. Nahikoa izan beharko lukete garraiobideetan, zentroan
bertan, bulegoan, korridoreetan, komunetan eta abarretan ikusgai
jartzeak. Gainera, aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko azken
ikerketek gogoeta eragin beharko liokete errektoreordetzari, eta aitortu
beharko lukete arrazoi logiko eta zientifikoak daudela irakaskuntza
telematikoa ematen denean presentzialtasunik eza justifikatzeko. Zer
gertatzen da? Zentzuzkoa eta justifikatua dirudi ikasleak etxera bidaliz babestea eta, hala ere, ez dago arazorik langileak beharrik gabe arriskuan jartzeko.
Gainera, paragrafo horrek urratu egiten du horri buruz “Recomendaciones
del Ministerio de Universidades a la Comunidad Universitaria para
adaptar el curso universitario a una presencialidad adaptada” eta higiene-neurriak eranskinaren 7. puntuan (5. orrialdea), Osasun Ministerioak eta Unibertsitate Ministerioak sinatutakoan, 2020ko abuztuaren 31n eguneratutako “Medidas
de prevención e higiene frente a Covid-19 para centros
universitarios en el curso 2020-2021” izenekoan, adierazitakoa. Zehazki, honako hau adierazten da:
“Se
fomentará la continuidad del teletrabajo para aquellas actividades
que no requieran necesariamente de presencialidad de la persona
trabajadora (tutorías, reuniones…)”.
Geure
buruari galdetzen diogu zergatik ez den gomendio hori zirkularrera
eraman. Hemen, komeni zaigunean, CRUEk eta Ministerioak emandakoari kasu
egiten diogu, eta, komeni ez zaigunean, forrutik pasatzen gara.
Izan
ere, irailaren 15eko azken irakasle eta ikertzaileen batzordean, CCOOk
eztabaida sutsua izan zuen irakasle eta ikertzaileen errektoreordearekin
gai horri buruz. Guk erabateko ulertezintasuna erakusten dugu irakasle
eta ikertzaileak bere bulegoan egon behar duelako online eskola edo
tutoretza bat emateko. Gure ustez, horrek ez du inolako zentzu
praktikorik, eta, gainera, dagoeneko aipatu ditugun beharrezkoak ez
diren hainbat arrisku dakartza. Hala ere, errektoreordeak irakasle eta
ikertzaileen presentzia fisikoaren defentsa egin zuen, enplegatu publiko
gisa dugun betebeharrari eta gure lanpostuan egoteko dugun
betebeharrari dei eginez. Eta, kontrol hori egitea ezinezkoa denez,
berriz ere nabarmendu da irakasle eta ikertzaileekiko konfiantza-falta
ulertezina dela, irakasleek egoera berrira egokitzeko egin duten
ahalegina kontuan hartuta. Gainera, eskura dauden tresnek aukera ematen
dute, are gehiago, irakaskuntza-jarduerak monitorizatzeko, orain arte
frogatu den bezala.
Badirudi
arau zentzugabe horretatik salbuetsita geratzen direla COVID-19
kodearen langile kalteberak (eskatu, frogatu eta eskaera onartu arte
itxaron behar dutenak) eta "indarrean dauden kontziliazio-neurriei
heltzen dien irakasle eta ikertzaileak". Neurri horiek ez ditugu argi,
ez baitzitzaigun gai zehatz horri erantzun nahi izan, behin eta berriz
esan arren.
Guztiz
zentzugabea da UPV/EHUk horri buruz duen jarrera, hainbat
instantziatatik gehien azpimarratzen den gomendioa, hain zuzen ere,
ahalik eta lan gehiena aurrez aurre ez egitea denean, baina are gehiago
aerosoletan birusaren prebalentziari buruzko informazio berriekin.
Suposatzen dugu Bikaintasunaren Unibertsitate hau eta irakasle eta
ikertzaileen errektoreordetza, bereziki, prest egongo dela onartzeko
horrek bere langileentzat dakarren osasun-arriskua, bai eta horrek ekar
ditzakeen ondorioak ere.
Badirudi
harresi baten kontra talka egiten jarraitzen dugula, zeinak,
arrazoimena eta ezagutza irudikatu beharrean, irrazionaltasuna eta
konfiantza eza gailentzen dituen.