LORE JOAN DA ETA IRITSI DA... JUANJO?
Aurten ere Telelanaren Nazioarteko Eguna ospatzen dugu, eta ez dugu berritasun handirik.
Egoera:
Administrazio
Publikoko telelana arautzen duen EPOEren 47 bis artikulua dago, eta
Euskadin, berriz, Euskal Autonomia Erkidegoko sektore publikoko
enplegatu publikoentzako telelanari buruzko 113/2023 Dekretua dugu, bai
eta sektore pribatuko telelanari buruzko Espainiako lege bat ere, eta
horri buruzko beste erregulazio batzuk hainbat erakunde eta erakundetan.
Esperientzia handia metatu da jada, eta jardunbide egoki batzuk ezarri dira azken urteetan.
Erakunde
eta enpresa askok egiaztatu ahal izan dute telelanak funtzionatzen
duela. Gainera, 2020an ikusi ahal izan zen, pandemiak iraun zuen
bitartean, funtziona zezakeenaren zati handi bat funtzionamenduan nola
mantendu zezakeen eta aldi berean arrisku jakin batzuk nola saihestu.
Baina.... UPV/EHUn:
Hala
ere, UPV/EHUn, Administrazioak eutsi egiten dio 2016ko Telelanari
buruzko Akordioari, eta horrek, jakina, ez du betetzen gaur egun
indarrean dagoen legedia. Izan ere, lanpostu batzuk batu besterik ez du
egiten zerbitzua emateko modu horretara iristeko. Gogoan izan behar da,
teorian, lanaldi mota bat dela, baina ezin dela beste batzuk bezala
erabili, numerus clausus zorrotza baitago. Izan ere, Berdintasun Planak %
10eko helburua ezartzen du (gutxienez 200 plaza), eta, nolanahi ere,
CCOO gisa ados ez egoteaz gain, oso urrun gaude.
Kontuan
hartu beharreko beste arazo bat da plaza-muga hori erabiltzen ari dela
telelana egiteko eskubidea duten pertsonekin ere, osasun-arrazoiengatik
edo kontziliazio-beharrengatik lanaldia egokitzeko eskubidearen
ondorioz. Ondorioz, zainketa-premiak dituzten eskaera asko kanpoan
geratzen dira, egoera guztiz desberdina denean (kontziliaziokoa, eta ez
lanaldikoa). Kasu horietan ezin da ukatu.
Horrek dagoeneko
ezagutzen dugun zerbait erakusten du; izan ere, erakunde honetan,
bereziki, ez da erabat fidatzen zerbitzua telelanean emateaz, hau da, ez
da langileekiko fidatzen; eta, nolanahi ere, ez da horretarako
baliabiderik jarri nahi, beste hainbat gauzatarako bezala. Bestalde,
arreta handiagoa jartzen dugu telelanak izan ditzakeen "arriskuetan" edo
alderdi negatiboetan, baizik eta, besterik gabe, funtzionatu egiten
duela eta beste onura batzuk ere badituela, bai erakundeentzat, bai
langileentzat.
Telelanarekiko gorrotoa, aurreiritzi
zaharkituetatik eratorritako posizio pertsonala dirudiena, emaitzen
azterketa baten emaitza baino gehiago. Izan ere, 2016ko araudiak
jasotzen du urteko jarraipena eta balorazioa egin behar dela modalitate
hori praktikan jartzeari buruz, eta ez dago jasota handitzea eragozten
duen balorazio negatiborik dagoenik.
Telelana bai, baina nahi dudanean:
Jakina,
erresistentzia hori gauza langilearentzat bereziki interesgarria denean
baino ez da (eta hala izateko arrazoi asko daude). Ondo datorkionean,
batez ere Gerentziari, orduan bai telelana edo "urrunean lan" egiten da,
hau esatea gustatzen zaien bezala: zentroak ixtea, baja bat ez hartzeko
telelana egin duten pertsonen kasuak, etxetik aldi baterako
ezintasun-egoeran dauden pertsonak...
Gogoratu behar dugu
telelana ez dela zerbitzua emateko edo lanaldia egiteko modalitate bat,
UPV/EHUtik kanpokoa, kontrakoa baizik. Langile gehienek (irakasle eta
ikertzaileak) telelana egin ohi dute, eta ez dirudi produktibitatean
eragin negatiboa duenik. Guztiz naturaltzat ere hartzen da, hala den
bezala. Badirudi, beraz, telelanak TEKAZELen produktibitatean soilik duela
eragin negatiboa.
Eta, hasiera batean, ez litzateke telelana
osorik izango, baizik eta 3 eguneko telelana eta 2 egun presentzial, oro
har (nahiz eta uste dugun aukera gehiago daudela).
UPV/EHU is different!:
Argudiatzen
zaigu 113/2023 Dekretua ez litzaiokeela aplikatuko UPV/EHUri, baina
CCOO ez dator bat interpretazio horrekin, gaia saihesteko asmoa baino ez
baitu. Izan ere, hala balitz ere (ez da hala), ez dago arrazoirik ez
hartzeko aipatutako araudi guztia, erabilgarria den oro.
CCOOk,
horregatik, behin eta berriz esan du badela garaia 2016ko Akordioa
gaindituko duen telelanaren arauketa negoziatzeko, praktikan "Plan
pilotu" gisa funtzionatzen jarraitzen baitu, eta ez ditu gai horri
buruzko itxaropenak betetzen aspaldidanik.
CCOOn gaiari buruz dugun ikuspegia:
CCOOk
ikuspegi erradikalaren aldaketa bat planteatu du [1] (UPV/EHUrentzat,
ia bakarrik baitago horretan): arbitrarioki ematen zaion langile-talde
"mugatu" bati zuzendutako neurri batetik, bere garaian salatu genuen
bezala [2], benetako lanaldi-modalitate batera igaro behar da, langile
gehienek aukera dezaketena.
Balorazio
bat egin behar da, eta, horrekin batera, telelangarri diren postuen
katalogoa, telelangarria den lanpostu oro benetan telelandu ahal
izateko.
Zerbitzuetan eta unitateetan ager daitezkeen trabak kendu behar dira, eta eskaera horiek baliozkotzeko modua aldatu.
Telelana ireki behar zaie orain berariaz debekatuta duten lanpostuei, hala nola zuzendariei eta beste batzuei.
Laburbilduz, zerbitzua telelanaren bidez ematea normalizatu behar da, telelana posible denean.
Bere burua "nazioarteko bikaintasunekotzat", berritzailetzat eta abangoardistatzat jo nahi duen erakunde bat ezin da geratu zerbitzua emateari buruzko ikuspegi zaharkitu batean, aurreko Lore Bilbao gerentearen garaian zegoen bezala. Eta, batez ere, hitzetatik eta propagandatik ekintzetara eta aurrerapenetara igaro behar du. Egungo gerentea, Juan José Unzilla, zoritxarrez, ez da gai izan orain arte UPV/EHU telelana egiteko materialez hornitzeko, ezta TEKAZELen lan-karga arinduko zutela agintzen zuten prozesu asko digitalizatzeko ere.Aukera du Gerentziari agur esaten dionean UPV/EHU telelanari irekita uzteko, edo beste dinosauro bat bezala alde egiteko.
Jarrai gaitzazu X-n!
CCOO UPV/EHUko langileen defentsan!AFILIATU CCOO: ONDO DATORKIZU!! 94 601 2437
ccooupv-bi@ehu.eus